Axelle Red in De Rotonde: "Mijn kinderen hebben een zware tol betaald voor mijn bekendheid"

Axelle kreeg haar eerste kind toen ze 30 was. "Dat wou ik absoluut. Stom eigenlijk, bedenk je achteraf. Hoe durf je zo iets te 'willen'? Nu ben ik vooral dankbaar en vraag ik mij af hoe ik zo veeleisend heb durven te zijn. Ik wilde graag een meisje, én dan een jongen, en ze moesten er zo en zo uitzien. Onwaarschijnlijk. Maar het hoort een beetje bij de jeugd, he, zo wat arrogant zijn, alles normaal vinden."

Dat Axelle en haar man zo lang gewacht hebben met kinderen - ze waren toen al meer dan 10 jaar samen - heeft alles te maken met haar carrière. "Ik was 24 toen ik afstudeerde. Dan is mijn eerste album uitgekomen en ja, dan ben je vertrokken. De tijd vliegt voorbij. Geen haar op mijn hoofd dat er aan dacht en dan plots op mijn 29ste - in een interview - werd ik aangesproken als 'u die de 30 nadert'. Ik was echt gechoqueerd. En in paniek. Ik wil nu een kind, dacht ik."

Dat kinderen haar leven zoveel complexer zou maken, dat had Axelle niet verwacht. "Ik heb dat heel egoïstisch bekeken. Zo van: dat kind is een accessoire en dat past in mijn handtas, echt waar (lacht). Maar dat was dus niet het geval!" 

Jaloers

"Ik heb een gigantisch moedergevoel. Ik kon ze geen minuut alleen laten. En ik was ook verschrikkelijk jaloers. Ik moest een nanny nemen, maar dat wou ik eigenlijk niet, maar er was geen andere oplossing. Ik was razend jaloers toen de baby de nanny ook leuk begon te vinden. Dat heb ik dan opgelost door aan de man die ons toen rondreed te vragen of hij voor mijn dochter wilde zorgen. Zo was ik niet meer jaloers. En mijn moeder en schoonmoeder, die kwamen ook vaak mee op tournee. Ook op hen was ik niet jaloers."

Een kind dat meegaat op tournee, groeit op zonder veel structuur, toch? "Dat klopt. Ons kleinste, Janelle, werd 's morgens wakker en vroeg meteen: 'Waar gaan we vandaag naartoe?'. Ze vond het fantastisch, het einde. Ze was ingeschreven in 2 scholen, maar ze is er amper geweest. Pas toen ze naar het eerste studiejaar moest, is ze 'vast' naar school beginnen te gaan. Dat was niet makkelijk, niet voor ons, maar zeker niet voor haar. Ze heeft veel meer problemen gehad dan haar twee zussen om te wennen aan een regelmatig leven. Want ze bleef wel zo veel mogelijk meegaan. Ik probeerde dan te touren in 'kleine stukjes', zo vaak mogelijk optreden in het weekend, ... Het was heel vermoeiend."

Lees verder onder de foto
 

'Dit is míjn mama'

"Janelle heeft het meeste afgezien van mijn bekendheid. Ze vond het helemaal niet leuk. 'Dit is míjn mama', zei ze vaak. Mocht mijn moeder zoveel plaats ingenomen hebben, weet ik niet of ik zangeres zou geworden zijn. Ik was het centrum van ons huis. Ik was een sympathiek kind, maar ik nam heel veel plaats in. Janelle en haar zussen moesten in mijn schaduw leven en dat kan toch niet makkelijk zijn. Ze nemen mij niets kwalijk, maar toch... Zij en haar zussen hebben een zware tol betaald voor mijn bekendheid. Ze hebben niet de zorgeloze jeugd gehad die ik heb gehad. Al heeft ook daar iemand een zware prijs voor betaald: mijn mama. Zij heeft zich niet kunnen verwezenlijken. Wel als moeder, niet als persoon. Er is altijd iemand die de prijs betaalt."