De Zomers van James Cooke: "Ik zag Dorian als een vakantielief, maar kijk, nu gaan we trouwen!"

1990: met Willy Sommers naar het zuiden van Frankrijk

Laat James het geluid van krekels horen en hij waant zich meteen in het zuiden van Frankrijk. Jarenlang trok hij er met zijn ouders en zijn zus naartoe. "Ik herinner mij ook de weg naar daar. De gps bestond toen nog niet en dus zat mijn moeder met van die grote wegenkaarten op haar schoot. En altijd die schrik om de verkeerde weg aan te wijzen." 

"En wij, mijn zus Fleur en ik, achterin. We aten platte sandwiches - van die broodjes waar, zo leek het wel, iedereen al op gezeten had - en dronken té warm water. Maar er was ook veel muziek. Mijn moeder had het geniale idee gehad om een kleine cassettespeler te kopen. Die lag op de hoedenplank. Mijn zus en ik zaten uren op onze knieën, met onze ellebogen op de hoedenplank, naar muziek te luisteren. En meezingen, natuurlijk, met Samson en Gert maar vooral met 'Als een leeuw in een kooi', telkens weer op repeat."

"Twee volle maanden verbleven we in het zuiden van Frankrijk. In een huisje, op een berg. Zalig was dat." Aan het jaarlijkse verblijf kwam een eind toen er op een keer in de buurt een grote bosbrand uitbrak. "We zagen in de verte een brand, die kwam steeds dichterbij. Iedereen sloeg op de vlucht, maar wij hielden vol. Tot er plots vliegtuigen boven ons bluspoeder uitstortten. Nu moet je weten, dat poeder is rood. Ik zie mij nog staan op die berg, totaal in paniek, roepend naar mijn moeder: 'Ik ben aan het bloeden'. Dat was dat bluspoeder dus, op mijn armen, mijn gezicht. Als kind is dat echt wel griezelig. Ik dacht écht dat ik aan het bloeden was." 

1999: losgaan op de Gentse Feesten

"De eerste zomer dat ik helemaal mocht losgaan op de Gentse Feesten. Ik was toen 14 jaar. Dat was heel vroeg, maar mijn mama vertrouwde ons. Zo zijn we opgevoed. Wij mochten al heel vroeg dingen doen die andere kinderen nog niet mochten. Maar er was wel een gouden regel: één keer de regels breken, betekende 'nooit meer'. Mama was ook van het principe: ga maar eens op uw gezicht, dan zal je het wel voelen." 

"Ik heb het er wel van gepakt, moet ik zeggen. Tot 10 uur 's morgens op de Vlasmarkt. Nachtjes door dus. Dan sliep ik van 11 tot 4 of 5 uur 's middags en dan een optreden met een amateurgezelschap. Als dat gedaan was, rond een uur of 10, vertrokken we met een bende naar de Gentse Feesten."

"Mijn dansjuffrouw, Stefanie, heeft mij de Gentse Feesten leren kennen. Ze had aan mijn moeder beloofd dat ze over mij zou waken, maar ze heeft mij vooral de Gentse Feesten écht leren kennen. Ze heeft soms serieus achter mij moeten zoeken. Laat 'ne kleine' van 14 maar eens los op de Gentse Feesten. Dat was een droom. Overal feestende mensen, overal plezier, lachen, dansen, drank, drugs, seks. Alhoewel, mijn maagdelijkheid ben ik dat jaar wel verloren, maar niet op de Vlasmarkt. Dat zou een beetje schraal zijn!"

2013: afscheid van Aurore

"De zomer die ervoor gezorgd heeft dat de Gentse Feesten voor mij een nieuwe betekenis hebben gekregen, een zomer die ik niet snel zal vergeten. Dat heeft alles te maken met de dood van Aurore, een heel goede vriendin. Een prachtige vrouw, waar ik nog heel vaak aan denk, omdat het zo'n mooie, intelligente en sterke vrouw was. Zij werd vermoord toen ze naar haar auto stapte. Ze zeggen vaak dat ze op de verkeerde plek was op het verkeerde moment, ze heeft de verkeerde persoon ontmoet. Daar ben ik het niet mee eens. Ze was niet op de verkeerde plek. Ze ging gewoon haar auto halen. De man had daar niet moeten zijn."  

"Ze had mij die dag nog een berichtje gestuurd: 'Gaan we vanavond naar de Gentse Feesten'. Ik kon niet, want ik vertrok de volgende dag naar Frankrijk, naar mijn toenmalige vriend. Ik stuurde een bericht terug 'Dat zal niet lukken, schattie. Ik vertrek naar Frankrijk.' Daarop antwoordde ze 'Jammer, ik mis je.' Dat was het laatste berichtje van haar. "

"Ik denk nog heel vaak aan haar. Zeker als ik Celine Dion hoor, en 'My Heart Will Go On'. Dat was en is nog altijd ons nummer. Wij waren zot van 'Titanic'. Wij namen zelfs af en toe een videoclip op, met onze eigen home camera. We gingen er echt voor. Ik was Leonardo, zij was Kate. We lieten een ventilator 'volle gas' gaan, recht in haar gezicht. Zo begon haar haar te wapperen. Een stuk van de tekst heb ik ook voorgedragen op haar begrafenis en geloof ik ook rotsvast.  

2015: de zomer van Dorian

"Die zomer heb ik de man van mijn leven ontmoet: Dorian. Dat was tijdens de repetities van de musical Wicki. De regisseur had mij al gebeld met de boodschap dat er iemand rondliep waar ik 'steke zot' van zou zijn. Maar ik was toen niet op zoek naar een nieuw lief. Ik kwam net uit een relatie, ik wou wat rust en ik wilde die verantwoordelijkheid niet. Maar toen ik op de repetitie kwam en ik zag de mooie man die Dorian is, tja, wist ik direct dat hij inderdaad mijn type was. Maar een relatie, zo meteen, dat niet. Toch niet voor mij." 

"Dorian, die had echt een coup de foudre. We zijn dan beginnen te daten. En dan zit je op een terrasje, het is wat fris, je vraagt een dekentje en dan, toevallig, raak je elkaar aan. Je denkt dat dit alleen gebeurt als je 12 bent, maar neen, kijk, het is mij overkomen 5 jaar geleden. Ik was toen al 30, he. Dat zijn superspannende momenten. Ook als je ouder bent."

"Spannend én romantisch, op voorwaarde dat je niet 'hard to get' speelt. Dat is echt het mottigste spelletje dat er in relaties bestaat. Ik wou op dat moment geen relatie. Als je 'hard to get' speelt, dan doe je dat net omdat je absoluut een relatie wil starten met die ander. En dat was bij mij niet het geval. Ik zag het als een vakantieliefde. Hoe dan ook: ik heb hem dat duidelijk gemaakt en hij heeft afstand genomen. Maar toen is hij dat spelletje beginnen te spelen. Daarom haat ik dat zo. Want ik werd er helemaal gek van en heb uiteindelijk toegegeven. En kijk, nu 5 jaar later, gaan we trouwen!"