Dominique Deruddere in De Rotonde: "Professioneel en financieel is de keuze voor de VS de slechtste geweest die ik kon maken"

De Amerikaanse remake van 'Iedereen Beroemd!' mag dan nog altijd niet gedraaid zijn, door de Oscarnominatie werd Dominique Deruddere een bekende naam in Hollywood. En toen hij in 2007 het aanbod kreeg om er een film te regisseren, pakte hij zijn boeltje bij elkaar en trok naar de VS. 

"Voor één jaar. Dat was de bedoeling. Want zo lang duurt het ongeveer om een film te maken. Maar toen is er van alles misgegaan. Er was een lange staking van de scenaristen, dan kwam de bankencrisis, waardoor de geldschieters van onafhankelijke films het lieten afweten. Kortom, het project lag op zijn gat."

"Maar toen waren we daar al een jaar en begon iedereen het daar wel leuk te vinden en gewoon te worden. De kinderen hadden nieuwe vrienden én er waren alweer nieuwe projecten, en dus hebben we besloten om te blijven." 

'We' want: "Als ik ga filmen gaat mijn vrouw altijd mee. Ze is mijn kostuumontwerper. En de twee zonen, tja, die wilden we niet een jaar alleen laten bij de grootouders. Nu, als ze het niet zelf hadden zien zitten - ze waren toen 12 en 15 - dan zou ik de film niet gedaan hebben. Dat meen ik. Maar de jongens waren meteen akkoord. Ze zagen het vooral als een avontuur. Beach boy zijn, surfen, American football spelen." 

Geen sissies

"Je komt natuurlijk in een heel andere cultuur terecht. Gelukkig waren ze opgegroeid in Brussel en waren ze al wat 'street wise'. Het waren geen sissies (red. mietjes) zoals hun vader toen die uit het beschermde Leopoldsburg in Brussel terecht kwam. Maar wat cultuurshock betreft, is Los Angeles toch nog een serieus  trapje hoger, dat is een feit."

"Ik heb ze bewust niet naar een privéschool gestuurd. Omdat ik er de centen niet voor had en omdat ik er tegen ben. Maar vooral omdat je in de gemeenschapsscholen de 'echte' mensen tegenkomt. Die contacten maken je klaar voor de maatschappij, niet dat school lopen met al die rijkeluiskindjes die afgezet worden door een chauffeur. De gemeenschapsscholen zijn wel behoorlijk 'heavy'. Daar zitten bendes en daar is regelmatig ambras. Ook mijn oudste is benaderd om lid te worden van zo'n gang, maar hij heeft dat gelukkig altijd kunnen afwimpelen."

Echte mannen

"Eigenlijk hadden we de situatie wat geïdealiseerd en waren we niet goed voorbereid. Het was toch maar voor één jaar. Ik herinner mij toen ik Vic voor het eerst ging afzetten aan Venice High School... Busladingen vol met jonge gasten werden daar gedropt. Zowat 7.000 jongeren, allemaal gekleurd. Er zat geen enkele witte tussen. Samen met vier anderen, was Vic de enige blanke in de school. Dat is best wel intimiderend. En allemaal zo van die atletische jongens hé. Na zijn eerste dag was Vic echt kapot en zag hij het niet zitten. Neen, het begin was zeker niet makkelijk, maar uiteindelijk heeft het van mijn beide zonen wel echte mannen gemaakt."

Voor Dominique zelf is het niet allemaal verlopen zoals hij gehoopt had. "Toen dat ene project niet doorging, kreeg ik wel nog andere aanbiedingen, maar die kon ik echt niet aanvaarden. Ik heb vaak gedacht, 's nachts in bed: 'Ik heb een ongelooflijke fout gemaakt. Ik had mijn boeltje moeten inpakken en terug naar Europa gaan toen die eerste film niet doorging'."
 

Way of life

"Professioneel en financieel is de keuze voor de VS zeker niet de beste geweest. Eigenlijk de slechtste die ik kon maken, echt waar. Maar ik woon er graag. Het leven is daar echt héél fijn. Het klimaat, de zon, de natuur - veel meer natuur dan de mensen beseffen als ze aan LA denken - de aangename way of life."

"Dus ik woon er graag, maar voor wat werk betreft, is het minder vanzelfsprekend. Wat ik schrijf is sowieso Europees, Belgisch. Ik ben per slot van rekening een Europeaan, geen Amerikaan. Ik kan dus niet schrijven als een Amerikaan. Ik hoop dus echt dat ik hier in Europa, in België, films kan maken en in LA kan wonen. Dat zou ideaal zijn. Maar dat valt niet bij iedereen in goede aarde. 'Als je daar gaat wonen, ga daar dan ook maar werken', krijg ik wel eens te horen."