Ga naar hoofdinhoud

Luister Live

Programma's

Select

Podcasts

Doe mee

Ik lees graag uit

  • Antwerpen

mis niets!

radio2 top2000

winwin

aha

radio2 stelt voor

test je kennis

De Rotonde

Fatma Taspinar in De Rotonde: "Mijn studies zelf betalen, dat was de doorgeschoten versie van mijn zelfstandigheid"

zo 7 mrt. - 9:00

Zelfstandig, gedreven en zorgend: drie woorden die Journaalanker Fatma Taspinar als gegoten zitten. Soms té zorgend, té zelfstandig, heeft het leven haar intussen geleerd en vertelt ze aan Christel Van Dyck in De Rotonde.

Als mijn oog, mijn hart, op iets valt, dan ben ik nogal vastberaden, gedreven. Al van op de middelbare school wist ik dat ik criminologie zou gaan studeren. Ik heb altijd veel belangstelling gehad voor menselijk gedrag in het algemeen. Ik vind het heel interessant en intrigerend om na te denken over hoe mensen zich gedragen. Waarom doen ze wat ze doen, waarom reageren we allemaal zo verschillend op zulke zaken."

Als criminologe heeft Fatma Taspinar nooit gewerkt. "Ik ben afgestudeerd in de richting jeugd en jeudgdelinquentie. Omdat ik ervan uitging dat je bij de jeugd nog de meeste impact kan hebben. Mijn stage heb ik gedaan bij een begeleidingsdienst voor alternatieve straffen bij minderjarigen. Als straf kregen die jongens een soort van gemeenschapssanctie, eigenlijk een 'vorming'." 

Hulpreflex

Het werd een ontnuchterende ervaring. "Ik had meteen de zogenaamde hulpreflex. Ik wilde die jongeren uit hun omgeving halen, mee naar huis nemen, in bad steken, kortom verzorgen. Maar dat gaat natuurlijk niet. Ik heb daar dan ook vrij snel geleerd dat ik niet alle jongeren kon redden. En ja, dat was een teleurstelling. Absoluut. Ik wou redden, ik wou het verschil maken." 

"Mijn stagebegeleider heeft mij toen doen beseffen dat werken met jonge 'criminelen' heel vaak met buikgevoel te maken heeft én dat je geen resultaat op korte termijn kan verwachten. Het is een werk van lange adem. Maar dat buikgevoel, dat geduld, dat was er toen nog niet bij mij. Daar was ik nog niet klaar voor." 

Opdienen

Fatma heeft haar universitaire studies helemaal zelf betaald, door in de weekend te gaan werken. "Dat is de doorgeschoten versie van zelfstandig zijn. Ik was de jongste van het gezin, dat betekent het leeg schrapen van de ketel. Mijn ouders hadden het sowieso nooit breed. Op mijn 17de ben ik permanent beginnen te werken in een restaurant, elk weekend, 3 dagen per week. Ik deed dat super graag, dat opdienen. Het was echt een hobby. Acht jaar lang heb ik het gedaan, elk weekend. De mensen bij wie ik werkte, zijn op den duur als familie geworden. Ze wonen nu in Zwitserland en ik ga er nog geregeld naartoe." 

Dat ze zelf haar studies betaalde, vonden haar ouders niet zo leuk. "Mijn vader wou mij zakgeld geven, maar dat had ik niet nodig, ik werkte. Dus ik weigerde. Dat klinkt heel raar voor de meeste mensen, denk ik, maar ik zag niet in waarom ik het geld dat ik verdiend had, zou moeten oppotten en zijn geld zou moeten uitgeven." 

Wederkerigheid

"Nu, met de jaren ben ik gaan beseffen dat mijn vader dat op den duur als een afwijzing zag. Dat ik daarmee aangaf 'je moet niet voor mij zorgen, want ik ga ook niet voor jou zorgen'. Het is heel wederkerig. Als je iets van iemand aanneemt, betekent dat ook 'ik aanvaard je liefde' en 'ik heb ook liefde voor jou'. En dat deed ik dus niet, ondanks al mijn goede bedoelingen. Ik wilde hen absoluut niet tot last zijn, terwijl mijn ouders dat niet als een last zagen, maar als een manier van zorgen voor."

"Sinds ik dat besef, met ouder worden, én omdat mijn papa het mij ook eens gezegd heeft, zie ik het anders. Als mijn vader zegt dat hij ontbijt gaat maken en vraagt of ik langskom, dan doe ik dat omdat ik besef dat hij dat voor mij wil doen." 
 

Meer zoals dit...

Blijf op de hoogte

Niets missen van radio2? Schrijf je in op de nieuwsbrief en volg ons op facebook en instagram!

Volg ons op
Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

Jobs

Privacy

Gebruiksvoorwaarden

Heb je een vraag?

Contact

Wedstrijdreglement

Logo UitInVlaanderenLogo Cim Internet