Free Souffriau in De Rotonde: "Ik lig in competitie met mezelf, ik wil altijd een stap verder zetten"

Zichzelf promoten, daar doet ze niet aan mee. "Ik loop niet graag met mijzelf te koop. Ik vind mezelf gewoon niet speciaal genoeg om dat te doen. Ik heb altijd gedacht: 'als mensen mij willen zien op een podium, als ze mij daar nodig hebben, dan zal dat wel gebeuren'. In ons vak moet je jezelf laten zien om gezien te worden, dat klopt. Maar voor mij is het eigenlijk allemaal vanzelf gegroeid." 

"Ik herinner mij mijn eerste audities: ik ging altijd achteraan in de zaal staan, altijd. Zo van, ik ben er maar ik ben er niet. Heel raar. Bij mijn eerste auditie bij Studio 100 was ik niet geselecteerd. Ik heb dan toch nog een tweede auditie gedaan, en toen was ik er wel bij. Waarom ik dan toch een tweede keer ben geweest? Geen idee. Het was toen wel mijn leven natuurlijk. En audities doen hoorde daar gewoon bij. Zo eenvoudig is het eigenlijk."

Intussen werkt Free al 20 jaar bij Studio 100. "Ik voel mij daar ongelooflijk thuis. Het is als familie. Ik ken iedereen, iedereen kent mij. Een stap naar 'buiten' zetten, heeft mij nooit aangetrokken. Waarom zou ik vertrekken? Ik zit hier goed. Bij mij primeert sowieso het gevoel. Ik ga altijd af op mijn buikgevoel. Daardoor zal ik waarschijnlijk bepaalde kansen hebben laten liggen, maar zo zie ik het niet." 

Hoog stressgehalte

"Ik ben sowieso nogal stressgevoelig. Bij elke nieuwe productie, elk concert, heb ik het gevoel dat ik van nul af aan moet beginnen en is er de angst om het niet goed te doen. Ik ga echt dood. Ze moeten mij dan vooral met rust laten. Soms loop ik 3 dagen op voorhand al zenuwachtig rond. En mijn teksten herhalen, nog eens herhalen, nog eens. Als er tijdens een concert iets fout loopt in het eerste nummer - of ik vind dat er iets niet goed genoeg was - dan blijft dat 'plakken'. Dan is het echt aftellen: nog 17 nummers, nog 16, nog 15, ... Het stressniveau is dan zo hoog dat ik alleen maar kan denken: binnen anderhalf uur ben ik er vanaf."

"Eigenlijk is dat heel erg, want zingen op zich doe ik héél graag. Op het podium staan en mijn ding doen, kan ik ongelooflijk leuk vinden. Maar ook dan moet ik het gevoel hebben van in mijn eigen cocon te zitten, met mijn muzikanten rond mij en Miguel (Wiels, haar man) die altijd op een geruststellende afstand zit. Ook hier gaat het dus om gevoel."

Lees verder onder de foto.

Perfectionisme

En misschien zit haar perfectionisme er ook voor iets tussen. "Als je iets doet, doe het dan goed, of toch zo goed mogelijk. Op je best. Ik hou niet van half werk en ik leg de lat voor mezelf zo hoog mogelijk. Een competitiebeest ben ik niet. Ik lig eigenlijk in competitie met mezelf. Dat vind ik leuker dan in competitie gaan met iemand anders. Dat is volgens mij ook het leven een beetje: altijd overwinningen boeken op jezelf. Altijd een stap verder zetten." 

"Ik zie ons als Feniksen: af en toe sterf je een beetje, maar je moet telkens weer herrijzen en de draad weer oppakken. Dat is het leven voor mij: vallen en opstaan. Dat klinkt dramatisch, maar dat wil niet zeggen dat het leven niet leuk is. Ik vind het een fijn gevoel als je voor jezelf kan zeggen, 'He, he, dat hebben we goed gedaan'. Als ik weet dat ik er echt mijn best heb voor gedaan en iets is gelukt, dan kan ik héél blij en trots zijn."

Terug naar school

Een goed gevoel hebben bij wat ze doet, daar draait het bij Free Souffriau om. Neem nu haar studies. Die zette ze stop toen ze 18 was. Ze ging zelfstandig wonen in Antwerpen en begon haar musicalcarrière uit te bouwen. "Dat was een heerlijke tijd. De tijd van mijn leven eigenlijk. Ik heb geen moment spijt dat ik toen gestopt ben met mijn studies, maar de laatste jaren kriebelt het om toch weer iets nieuws bij te leren. Het is nog niet te laat. Ik zou iets 'zorgends' willen studeren, iets met mensen, omdat ik zelf eerder een zorgend type. Ik heb al allerlei opties bekeken, maar het is echt wel puzzelen, want ik moet het kunnen combineren met een gezin en toch nog wat werk bij Studio 100. Maar goed, volgend academiejaar zou ik de knoop toch willen doorhakken. Voor het eerst op eigen initiatief!"