Het eerste Eurovisiesongfestival

Deze internationale liedjeswedstrijd was een idee van Marcel Bezençon, de toenmalige directeur van de EBU of de Europese Radio-unie. Inspiratie vond hij bij het populaire San Remo-festival uit Italië. Het was ook zijn bedoeling om de technologie van de livetelevisie-uitzendingen verder uit te testen.

Zeven

Tijdens de eerste editie in 1956 waren er zeven landen: België, Nederland, Frankrijk, West-Duitsland, Italië, Luxemburg en gastland Zwitserland. Iedereen zong in zijn eigen taal en werd daarbij begeleid door een groot orkest. De dirigent moest iedereen zelf meebrengen.
Elk land werd vertegenwoordigd door 2 liedjes. Voor Luxemburg en Zwitserland was er telkens 1 artiest die de beide liedjes zong. De andere landen stuurden 2 artiesten naar Lugano.

Voor België gingen Mony Marc en Fud Leclerc. Zij zongen respectievelijk de liedjes "Le plus beau jour de ma vie" en "Messieurs les noyés de la Seine".

De stemming

Elk land had twee juryleden, die elk 1 tot 10 punten aan elk liedje konden geven. De stemming gebeurde achter gesloten deuren en de rangschikking werd, ondanks verwoede pogingen, nooit bekend gemaakt.

Lys Assia

De Zwitserse Lys Assia won het eerste Eurovisiesongfestival met het liedje "Refrain".
Ook in 1957 en 1958 verdedigde Lys de Zwitserse vlag op het Eurovisiesongfestival. Met iets minder succes dan het eerste jaar.
Fud Leclerc ging voor België vier keer naar het Eurovisiesongfestival en is daarmee Belgisch én gedeeld internationaal recordhouder.

Duurtijd

Tijdens de eerste twee edities van het Eurovisiesongfestival waren er geen beperkingen wat de duurtijd van de liedjes betrof. In 1958 werd de 3 minutenregel ingevoerd.