Joris Hessels over zijn ouders: "Hebben ze nog dromen of spijt van iets? Zoveel vragen die ik nog wil stellen, maar ik blijf eerst maar oefenen op de wereld"

Theaterkriebels

De liefde voor theater erfde hij van zijn vader. “Mijn vader was een actieve regisseur in het amateurcircuit, van Sint-Niklaas tot omstreken. Hij heeft dat nooit professioneel gedaan. Hij was onderwijzer en daarna ook directeur van een school, maar hij heeft altijd een grote voorliefde gehad voor theater. Hij nam ons als kind mee naar voorstellingen. Mijn oudste broer Wouter en ik hebben die microbe overgekregen."

"Toen ik naar het jeugdtheater ging, ging er echt een wereld voor mij open. Ik vind het zo prachtig!” En toch koos Joris Hessels uiteindelijk voor de televisiewereld, al was er altijd de link met het theater. “Radio Gaga is eigenlijk ontstaan in het theater, hier in de 'Kopergietery'. Samen met Dominique Van Malder zijn we in 2012 begonnen met een piratenradiozender op te starten in de psychiatrie, toen heette het nog ‘Omroep Gaga’."  

Het ouderlijke nest 

Niet alleen in ‘Radio Gaga’, maar ook in zijn programma’s als  'De Weekenden’ of ‘Gentbrugge’ komt het onderwerp 'de dood' soms naar boven. “Heb je zelf eigenlijk schrik voor de dood?”, vraagt Anja Daems haar af. “Ik heb vooral schrik om af te takelen en pijn te hebben, maar ik ben er nog niet te veel mee bezig."

"Het is wat vreemd hé... Ik vraag de pieren uit de neus van de mensen, maar bij mijn eigen ouders heb ik nog wat schroom om die belangrijke vragen te stellen. Ik wil nog zo veel vragen: of ze ergens spijt van hebben? Waar ze nog van dromen? Maar ik blijf precies oefenen op de wereld voor ik die vragen aan mijn ouders stel.” De ouders van Hessels spelen een belangrijke rol in zijn leven. “Mijn moeder is altijd nachtverpleegster geweest in de psychiatrie. Ik denk dat ik van beiden wel iets heb meegekregen. Van haar zeker de liefde voor die bijzondere plek als de psychiatrie. Het feit ook dat ik het zo een intrigerende wereld vind. Ook misschien wel mijn liefde voor de kwetsbaarheden van de mens, de feilbaarheid."

"Mijn beiden ouders zijn 77, maar als mijn vader het nog kon, maar vooral had gemogen vroeger, dan zou hij de job doen die ik heb.” Joris heeft nog 2 broers en 2 zussen. “Ik ben een 'ongelukje', maar dat horen ze niet graag (lacht). Maar ze hebben mij altijd met veel liefde en warmte omringd. Ik heb mijn broers en zussen op hele fundamentele momenten in mijn leven wel gemist. Als ik in de puberteit ben gekomen, dan waren ze al het huis uit. Of gewoon niet geïnteresseerd in hun puberende broer (lacht). Onze band is nu wel hechter geworden.”  

Streng zijn voor jezelf 

“Of ik mezelf graag zie? Dat vind ik een hele moeilijke vraag, Anja!” Joris is zoekende, naar een manier om zichzelf graag te kunnen zien. “Ik ben een ongelofelijke fan van mensen. Ze kunnen snel in mijn hart komen, maar ik heb een probleem. Ik ben mild voor anderen, maar heel streng voor mezelf. En ik ben de laatste jaren aan het leren om mezelf iets liever te zien. Mezelf voor iets meer vol te aanzien. Ik heb mezelf lang weggecijferd in relaties en vriendschappen, maar ook professioneel. Maar ik voelde dat ik mezelf hier onrecht aan doe. En door jezelf zo klein te maken, raakt je identiteit ook wat weg. Dan ga je die vasthangen aan wat andere mensen van je vinden.” 

Joris Hessels ziet zichzelf nog niet graag genoeg, maar hij is daar wel naar op weg. Met hulp. “Ik ga sinds mijn scheiding in 2013 naar een therapeut. Ik had het gevoel dat ik mijn pedalen wat kwijt was. Ik vind het toch wel belangrijk om dit te zeggen. Want ik vind dat het iets is dat veel mensen zouden moeten proberen. Dat is niet van 'oei, het gaat niet met me', ik zie het eerder als het opkuisen van je ziel. De ballast die je ophoopt in je leven, die kan soms enorm ophopen. Soms zo erg dat er dingen vast beginnen zitten of je patronen in je eigen gedrag hebt die niet goed zijn voor je. Dan is het fijn dat je iemand hebt die je daar op kan wijzen. En dat hoeft niet heftig te zijn, maar juist helend.”