Kamal Kharmach in De Rotonde: "Ik had geen religie nodig om mij van vrouwen weg te houden, dat deed mijn gewicht wel"

Taboe

"Praten over liefde en seksualiteit, dat was een taboe bij ons thuis. Dat ik zou trouwen, dat stond vast voor mijn ouders, maar in afwachting daarvan was daten uit den boze. Niet dat het zo gezegd werd, maar daar kwam het op neer. Stel je een vriendin voor aan je ouders, dan is dat de vrouw waarmee je gaat trouwen." 

"Ik heb daar op zich niet zoveel last van gehad. Dat taboe maakte voor mij niets uit. Ik woog 200 kilo. Ik had geen religie nodig om mij van de vrouwen weg te houden. Dat deed mijn gewicht wel voor mij. Maar ik ken vrienden die verliefd zijn geweest op een Vlaams meisje en daarmee wilden trouwen, maar dat werd tegengehouden door de ouders waardoor ze verplicht werden om te kiezen tussen de liefde en hun ouders. Dat is heel heftig."

"Omgekeerd gebeurt het trouwens ook. Ik ken een Vlaams meisje dat verliefd was op een Marokkaanse jongen. De familie van de jongen was er helemaal mee akkoord, maar het waren de ouders van het meisje die negatief waren." 

"Het is des mensen. Soort zoek soort, een beetje. Al is het is wat aan het veranderen binnen de Marokkaanse gemeenschap. Voor alle duidelijkheid, het gaat hier niet over gearrangeerde huwelijken. Maar feit is wel dat als je belangstelling hebt in iemand, je direct de intentie moet laten blijken om te trouwen. Als die intentie uitgesproken is, kan je elkaar leren kennen, maar er is meteen wel heel veel druk op de relatie. Direct." 

"En dus is het ook bij ons snel gegaan. Na vier maanden waren we verloofd. Na zes maanden zijn we getrouwd. Als we elkaar echt wilden leren kennen, moest ik die intentie tot trouwen laten blijken. Formeel haar hand vragen aan haar vader. Die trouwdruk zit daar echt wel achter."

"En ja, ik heb de regels gevolgd. Omdat we echt met elkaar wilden trouwen en omdat ik iemand ben die geen conflicten wil, die graag de mensen hun goesting doet. Ik wil geen problemen. En ik was verliefd op haar, dat was heel duidelijk. En dus als we een stap verder wilden gaan, waren de regels klaar en duidelijk."

(Lees verder onder de foto)

Pittig

"Ik heb er geen spijt van, maar achteraf gezien was het was wel heel snel. Het nadeel is dat je nooit met elkaar hebt samengewoond, je kent elkaars gewoontes niet. Pas als je samenwoont, leer je elkaar echt kennen. Van de ene op de andere dag overstappen van daten naar de dagelijkse sleur. Het was best pittig. Heel pittig." 

"Als je aan het daten bent, maak je je op, doe je leuke dingen, je bent op je best. Maar plots, na enkele maanden, zit je gewoon thuis en verschijnen die kleine irritaties. Haar in het putteke, ik die scheten laat in mijn slaap, ... Maar je relatie is op dat moment nog niet sterk genoeg om dat allemaal mee te pakken." 

"We hebben daar heel veel over gesproken, mijn vrouw en ik. Echt een soort evaluatie gemaakt. Willen we dit nog wel, nu we weten wat we weten van elkaar? Altijd wel op een positieve manier. We hebben nooit ruzie gemaakt. Gewoon er open en eerlijk over praten, dat helpt." 

Extra cement

"Maar het heeft voor spanning gezorgd, dat wel. Ik ben ook niet de gemakkelijkste om mee samen te leven. Ik leef voor mijn werk, ik leef om het andere mensen naar hun zin te maken, ik wil mensen laten lachen, ik ben altijd bezig, ik wil iets maken van mijn leven. Maar daardoor vergeet ik soms mijn best te doen thuis." 

"Je neemt de ander heel snel voor vanzelfsprekend aan. Zo van 'Zij is er, dat is prima, we zien elkaar graag en als er eens tijd is, dan doen we eens iets samen', waardoor je eigenlijk te weinig in de relatie investeert. En dat had ik net wel moeten doen, vooral omdat we zo snel zijn getrouwd. Ik had veel harder moeten werken aan 'ons' als team. Terwijl ik veel sneller teruggegaan ben naar de orde van de dag." 

"Dat was voor haar anders. Zij komt uit een heel warm gezin en werd plots geconfronteerd met een huishouden, een man die vaak weg is, zelf ook nog gaan werken. Haar leven is toen helemaal overhoop gehaald. Let op, ik heb haar niet verwaarloosd, maar ik ben zeer streng voor mezelf: ik had het nog beter moeten doen, haar nog meer steunen. Maar nu gaat het gelukkig veel beter." En daar zit dochtertje Loubna zeker voor iets tussen. "Extra cement."