Ladybiker Katleen levert hulpgoederen in Pepinster: "Tuinen en straten bestaan hier niet meer, maar hoop wel"

"Het is een heel gekke gewaarwording: alle straten liggen vol modder, overal ligt huisraad buiten en je kunt dwars door de kleine huisjes kijken omdat iedereen de voor- en achterdeur openzet om alles naar buiten te kunnen slepen. Je ziet lichtarmaturen bengelen aan het plafond, dan weet je dat het water tot daar gestaan heeft. Gevels zijn hier weggeslagen, huizen met instortingsgevaar zijn met lint afgebakend, en er zijn nog altijd kelders die moeten worden leeggepompt. Alles, maar dan ook alles wat mensen hebben, staat op straat. Trottoirs liggen vol modder, tuinen bestaan niet meer: het zijn gewoon modderpoelen."

Hoop is er altijd

"En toch... Aan de andere kant van de straat zie je tien kerels een barbecue aansteken voor iedereen die aan het opkuisen is. Ik heb hier nog niemand met een lang gezicht gezien, iedereen doet zijn best. Chiro- en scoutsjongeren brengen drank die wij hebben aangeleverd en andere voedingsmiddelen naar de huizen, en vragen of iemand iets moet drinken. Er worden wafels uitgedeeld aan wie dat wil. Er heerst hier een ongelooflijke solidariteit. Ik sprak met een vrouw die naar Pepinster is gekomen om haar familie te komen helpen. Ze heeft die familieleden nog niet gezien, want ze is gestopt aan het centrale depot om daar bij te springen omdat de nood zo hoog was en is. Alle inwoners zijn ongelooflijk dankbaar, maar ik hoor ook dat ze bang zijn. Bang dat het nu hot is om te helpen, maar dat er binnen een tweetal weken niemand meer zal zijn om te poetsen en op te ruimen." 

Organisatie boven alles

Het Rode Kruis roept al een aantal dagen op om de hulp zo gecoördineerd mogelijk te laten verlopen. Katleen ziet tijdens haar bezoek aan Pepinster dat een goede organisatie inderdaad belangrijk is. "De sporthal van Pepinster is normaal gezien de plek waar basketbalclub Pepinster speelt. Vandaag is het omgetoverd tot een centraal depot waar kleding en voedsel worden opgeslagen. Het valt direct op hoe goed georganiseerd de boel hier is. Langs de ene kant liggen er hopen kleding opgestapeld, in het midden staat er drank en langs de andere kant is er een soort van supermarkt op schragen gebouwd. Inwoners kunnen met hun boodschappenlijstje langskomen waarna vrijwilligers de inkopen voor hen doen." 

Dat lijkt misschien een gek systeem, maar vrijwilliger Nathalie is stellig dat het zo moet. "We kunnen het niet toestaan dat iedereen hier op eigen houtje komt rondlopen, want dan is er meteen weer chaos. We hebben nood aan die orde om zo veel mogelijk mensen te kunnen helpen." Om die reden vraagt Nathalie ook om geen kleding meer op te sturen. "Het is gewoon te veel. We krijgen dat niet gesorteerd. Houd die kleding nog even bij voor binnen een paar maanden. Dan zal er ook nog nood aan zijn." 

De inwoners van Pepinster en alle vrijwilligers tonen zich bijzonder weerbaar. Katleen is er diep door geraakt. "Het is ongelooflijk om te zien hoe groot de veerkracht van mensen is. En gelukkig maar. Want als ik dit hier zie, dan besef ik des te harder dat alle giften en hulp welkom zal blijven. De schade is enorm."