Michaël Pas in De Rotonde over zijn huwelijk: "Tot mijn grote verbazing was ik wel ontroerd"

"Toen ik 17 was voelde ik mij klein, kinderachtig. Andere jongens waren groot, gespierd, echte atleten. In vergelijking met mijn klasgenoten voelde ik mij een schriele garnaal, ja. Maar gelukkig kom je gaandeweg te weten dat je ook andere troeven op tafel kunt gooien dan je mannelijke viriliteit. Dat humor en charme ook dingen zij waarmee je een vrouw kan verleiden." 

Zijn partner vond Michaël toen hij amper 21 was. Zij was 18. "Ik was niet op zoek naar een vaste relatie. Had op dat moment iemand mij gezegd dat ik 30 jaar later nog met die persoon samen zou zijn, dan was ik misschien wel gaan lopen. We stonden allebei aan het begin van het leven, eigenlijk. Ik wou acteur worden. Zij wilde scenografe worden. We hadden allebei een droom, we zaten en zitten nog altijd in dezelfde wereld. We hebben mekaar zien volwassen worden, zien groeien. We houden allebei van nieuwe uitdagingen, van avontuur. Maar af en toe laat je elkaar los. We zitten alle twee soms langere periodes in het buitenland voor een productie. Dan zien we elkaar enkel in het weekend, of zelfs niet. Je moet het elkaar gunnen." 

Tijd om alles deftig te regelen

Michaël en Saskia zijn intussen al meer dan 30 jaar samen. Trouwen kwam er pas 2 jaar geleden van. "Tja, waarom? Het was bovendien niet echt van harte ook. Ik vond het nog altijd jong en rebels om nog niet getrouwd te zijn na al die tijd. Het is allemaal het gevolg van een gesprek bij de notaris. We kwamen tot de vaststelling dat we nog altijd vrij studentikoos leefden. We hadden een huis samen, een kind samen, maar verder niets op papier. Het werd tijd om alles deftig te regelen."

"We zagen het echt als een puur zakelijke transactie. We zijn allebei heel nuchter, wilden zeker geen gedoe. Eenmaal de beslissing genomen, zijn we gewoon naar het gemeentehuis gegaan en gevraagd wanneer het goedkoopste was en wanneer het nog kon. Maandagochtend om 9u30? Ok, dan trouwen we dan. We nodigen niemand uit, we vertellen het pas achteraf. Geen gedoe met gastenlijsten, feesten en dergelijke. Daar hadden we helemaal geen zin in." 

"Nu moet ik eerlijk zijn, de zondag ervoor, bedacht ik toch dat ik 'iets' moest hebben. Ik ben op de fiets gesprongen en door de stad gereden op zoek naar een bloemenwinkel om een boeket te kopen. Ik vroeg een trouwboeket, maar kreeg te horen dat je dat 3 weken op voorhand moest reserveren. 'Doe dan maar iets met wat wit en knip het kort.' En zo ben ik met mijn boeketje in een plastic zak terug naar huis gefietst en de bloemen in de kelder verstopt."

"Maandagochtend - 'den dag van den trouw' - viel mij op dat Saskia langer dan normaal voor de spiegel stond. Haar mooi opgemaakt, mooie jurk. Tja, dan ben ik stiekem mijn kostuum gaan aan doen. Voor we het wisten keken we elkaar aan en beseften we dat we ons dan toch echt hadden mooi gemaakt voor de trouw." 

"Ik heb wiskunde"

"Onze zoon, Simon, was niet echt enthousiast. Toen we hem vroegen of hij mee wou, was zijn reactie: 'Moet dat? Ik heb wiskunde vandaag.' Uiteindelijk is hij toch meegegaan. Zo waren we op gemeentehuis met vijf: de schepen die ons getrouwd heeft, een secretaris en wij drie." 

"Tot mijn eigen verbazing was ik wel ontroerd, ondanks alles. Het is toch mooi als je eigen zoon de officiële teksten mag voorlezen: 'Aanvaard jij Michaël Pas deze vrouw Saskia als uw echtgenote?'"

"Meteen daarna heb ik mijn ouders gebeld: 'Zijn jullie thuis? We komen binnen 20 minuutjes even langs. We moeten iets vertellen.' Toen we daar uiteindelijk een halfuurtje later aankwamen, deed mijn moeder de deur open, helemaal in de stress, met rood omrande ogen. 'Wat is er?' 'We zijn getrouwd!' Meteen roept ze mijn vader, kom maar, het is goed, ze zijn getrouwd. Ze hebben een half uur lang gedacht dat één van ons terminaal ziek was, of dat we uit elkaar gingen, dat er iets heel ergs aan de hand was. Ik heb ze echt heel erg hard doen schrikken."

"Om het goed te maken zijn we dan samen gaan lunchen, daarna zijn Saskia en ik als een verliefd koppel door de stad gaan kuieren, wat gewinkeld, een glaasje wijn gedronken. Neen, dat puur zakelijke dingetje is toch iets leuks geworden!"