Niels Destadsbader in De Rotonde: "Corona heeft mij veel onzekerder gemaakt"

De navelstreng met Deerlijk, waar hij geboren en getogen is, heeft Niels nog niet doorgeknipt en daar gaat niet meteen verandering in komen. "Ik ken daar iedereen en iedereen kent mij. Ik ben nog altijd 'Nielske', de zoon van Kees en Katrien, de broer van Kevin. Als ik daar ben wordt er zelden gesproken over wat ik doe. Het gaat over mijn broer, hoe het met de knie van mijn vader gaat, zo'n dingen. Ik weet 100% zeker dat die mensen mij graag hebben om wie ik ben en niet om wat ik doe." 

James Cooke

"Mijn vrienden, mijn ouders, al die mensen zorgen ervoor dat ik niet ga zweven. Ze houden mij met beide voetjes op de grond. Zeker mijn moeder. Zij en mijn vader volgen alles wat ik doe. Achteraf geeft ze altijd eerst aan wat ze minder goed vond, wat ik niet of anders had moeten zeggen, en dan pas zal ze zeggen wat ze goed vond. Mijn papa, die vindt alles goed. Da's een echte fan. Pas op, mijn moeder is ook fan, maar ik denk dat ze nog meer fan is van James Cooke dan van mij."

"Iedereen krijgt natuurlijk graag een compliment.  En gezien mijn beroep, krijg ik - denk ik - meer complimentjes dan de gemiddelde mens, en die mis ik nu wel. Want ik geef eerlijk toe, één van de dingen waar ik het moeilijk mee heb in deze coronatijden is dat ik niet zo veel complimenten meer krijg." 

"Dat klinkt heel egocentrisch, maar zo bedoel ik het niet. Als je al jaren het gevoel hebt dat je goed bezig bent, dat mensen appreciëren wat je doet, dat geeft je een ongelooflijk goed gevoel vanbinnen. Als dat plots wegvalt, maakt je dat super onzeker. Ik ben door corona veel onzekerder geworden."

Vuilbakken en afwassen

"Je houvast, dat wat je gelukkig maakt, waar je goed in bent, dat is allemaal weggevallen nu. Het enige wat je nog doet is de vuilbakken buiten zetten, de afwas doen. Dat moet allemaal gebeuren, natuurlijk, maar het is niet zo dat als de afwas klaar is, je denkt, 'wauw, ik ben nogal een afwasser'! En er staat ook niemand te applaudisseren omdat ik de afwas heb gedaan."

"Als je in het Sportpaleis staat voor 18.000 man en het loopt allemaal zoals je het in je hoofd voorgesteld had, dan kan je je eventjes, enkele seconden, onoverwinnelijk wanen. Dat is een fantastisch gevoel. Maar als ze je dat allemaal afpakken, dan begin je toch wel na te denken. Stel dat dit allemaal voorgoed wegvalt, wat ga ik dan doen? Er is niets waar ik zo goed in ben als in mijn job. Ik kan zelfs geen lamp vervangen."

 "Ik denk dat veel mensen dat gevoel wel kennen nu. Corona tast je zelfvertrouwen aan. Blijkbaar hangt mijn zelfbeeld dus voor een stuk vast aan het applaus dat ik krijg. De zekerheden vallen weg. Al kan dat misschien af en toe geen kwaad. Even in de spiegel kijken, afstand nemen."