Kate Ryan over haar coronajaar: "Ik heb nog maar eens beseft dat ik écht de man van mijn leven gevonden heb"

“Ik ben blij dat ik nog eens mag buitenkomen!”, steekt Kate Ryan van wal. Het afgelopen jaar had zo z’n ups en downs voor de Kempense zangeres. “Vandaag gaat het goed, maar morgen misschien niet. Maar dat zal bij iedereen wel zo zijn, denk ik. Dit jaar was een rollercoaster van emoties. Ik vind het soms moeilijk. Veel praten met mijn man helpt, maar ook creatief bezig zijn.” Kate heeft sinds kort een eigen mini-podcast, Donkerdag. “Ik ben dicht bij mezelf gebleven. Het is ook allemaal in het Kempens. Ik verlies mijn humor een beetje als ik te veel op mijn taal moet letten. Het zijn korte verhalen over mijn ergernissen, frustraties en alles wat mij bezighoudt in deze periode. Met een lach en een traan.”

“Ik heb nog maar eens beseft dat ik écht de man van mijn leven gevonden heb. We zaten tijdens de lockdown 24 op 24 op elkaar lip. Dat was niet altijd simpel, maar wel fantastisch. Wij komen zo goed overeen en hebben samen onze balans gevonden in heel deze situatie. Dat is mijn klein geluk: alles kunnen delen met je partner. Ook op slechte dagen. Ik heb heel veel tranen gelaten. Ik vond mijn draai niet. Van de drukte en de chaos van het optreden en op tournee zijn naar ineens thuis zitten en niets doen. Dat vond ik zo heftig, ik kon daar niet mee om. Gelukkig had ik een partner die mij kon opvangen, waarbij ik mijn tranen gewoon kon laten gaan. Hij heeft mij echt op m’n slechtst gezien. En dat gebeurt nog steeds. Maar dat is helemaal oké, dat mag.”

"Warmte, steun en genegenheid"

Kate Ryan zingt ‘Tomorrow’ uit de musical Annie tijdens Beste Buren voor De Warmste Week. “Ik wou iets brengen dat iedereen kent. In deze moeilijke tijden kan iedereen wel wat positiviteit gebruiken. Een beetje warmte, steun en genegenheid. Dat nummer heeft dat allemaal in zich. Als kind zong ik dat vaak met mijn bompa. Maar voor nu hebben we ’t een beetje herwerkt. Het is heel ingetogen en mooi. Ik hoop dat ik er iedereen een hart mee onder de riem kan steken. En zeker ook als een dankjewel naar iedereen in de zorg.”