Dokter Luc Demuynck: “Normaal kom je thuis en zet je je knopje uit, maar nu gaat dat moeilijk. Het slorpt ons allemaal op”
wo 6 mei - 3:28
Hij heeft het al tegen veel vrienden gezegd, vertelt hij: “Normaal kom je thuis en je kon vroeger je knopje uitzetten, maar nu gaat dat moeilijk. Ook op TV en op de radio gaat het over jouw job. Het is niet meer een gewone job. Het slorpt ons allemaal op, ook in je vrije tijd en weekends. Maar ik klaag niet. Ik prijs me gelukkig dat ik mag werken en gezond ben.”
In de praktijk
“In de privépraktijk was het wel relatief kalm. We hielpen de mensen die het nodig hadden telefonisch of volgens de regels. Telefonisch is het toch handiger om mensen te helpen, aangezien ik veel oudere patiënten heb die niet thuis zijn in het technische gedeelte van videocalls.”
“Ik heb nog geen toevloed aan patiënten gezien. Ik denk dat de mensen nog steeds een beetje de kat uit de boom kijken. Wat is dringend of niet dringend? Veel mensen wachten tot de eerste drukte voorbij is.”
“Veel huisartsen vertellen mij dat ze er niet van slapen, bij de gedachte hoe ze het allemaal op een veilige manier gaan bolwerken, volgens alle regels. Want we moeten beseffen dat alles wat we nu uitvaardigen, dat we dat moeten blijven doen tot aan de komst van een vaccin en dat is ten vroegste volgend jaar in 2021. Volgens mij blijven teleconsultaties een gewoonte.”
In één van de 2 woonzorgcentra zijn veel slachtoffers gevallen. In het andere woonzorgcentrum hebben we dan weer geen enkele Covid-19 patiënt gehad. Het is dus een kwestie van geluk.
Coördinerend arts in woonzorgcentra
“In één van de 2 woonzorgcentra zijn veel slachtoffers gevallen. We zijn natuurlijk niet zeker of ze allemaal gestorven zijn aan Covid-19. Niet alle personen en patiënten zijn getest. In 2 maanden tijd zijn er wel 22 mensen gestorven. Je moet denken dat we normaal ongeveer een 50-60 overljidens per jaar hebben. Dat is nu dus het dubbele van wat we normaal hebben in de maanden maart en april. Het is uiteraard wél een groot woonzorgcentrum. Ik spreek dan over 180 bedden.”
“In het andere woonzorgcentrum hebben we dan weer geen enkele Covid-19 patiënt gehad. Het is dus een kwestie van geluk. In het centrum waar we wel last hadden van een uitbraak, zijn we toch op zoek gegaan naar hoe dit gekomen is. Voor de lockdown hadden we blijkbaar al positieve mensen, zowel bij het personeel als bij onze bewoners.”
“We denken dat het coronavirus is binnengeslopen toen een collega van vakantie terugkwam. De briefings gebeurden nog met alle 11 verpleegkundigen samen in een briefingkamer. Waarschijnlijk is daar een serieuze doorgave geweest van de besmetting. We wisten toen nog niet eens wat het coronavirus was. En eens het begonnen is... Je bent natuurlijk ook al besmettelijk voor je ziek wordt. Het is dus een kwestie van geluk.”
Een ernstige griepepidemie
“Het virus was onbekend. De grootste moeilijkheid was dan ook dat je niet weet hoe een vaart het zal lopen. Ik had nooit gedacht dat dit virus zo’n impact zou hebben. Ik dacht dat het een ernstige griepepidemie was. Niemand had dit verwacht, denk ik.”
“Normaal gezien ging ik op pensioen in augustus. Ik heb mijn collega al moeten beloven dat ik hem niet in de steek zou laten. Ik vermoed dat we deze herfst een opflakkering van het virus gaan krijgen. Ik hoop dat ik fout ben, maar ik vermoed van niet. Dan zal het weer alle hens aan dek zijn. Hopelijk is het dan in januari en februari alle hens aan dek om iedereen te vaccineren.”
“Heel veel dingen hebben mij getroffen. De solidariteit en het respect tussen de mensen en naar de zorgverleners toe raakten mij toch wel. Dat vind ik formidabel. Elke ketting is zo sterk als de zwakste schakel én als de zwakste schakel het opgeeft, breekt de ketting. Iedereen heeft dus zijn rol. En dat valt het meeste op. Iedereen heeft nood aan elke dienst en niemand is nutteloos. Het is een bijzondere tijd”, besluit hij.
