Blind zijn tijdens de coronacrisis: "Vroeger zou iemand een arm aanbieden om mij te begeleiden, maar dat mag nu niet meer"

De winkels zijn terug open. Maar voor wie blind of slechtziend is, kan heel moeilijk zijn. "Over de pijlen op de grond gaan we niet struikelen", zegt Christine. "Maar al die bijkomende borden of hekken, dat zijn voor ons wel hindernissen. Wanneer ik dan uiteindelijk bij de winkel aankom, moet ik vragen of er aangeschoven wordt. Sommige mensen reageren daar heel positief op. Ze vertellen hoeveel mensen er voor mij staan en verwittigen mij wanneer zijzelf naar binnen gaan. Zo weet ik dat het bijna mijn beurt is. Maar sommigen vergeten ook een seintje te geven. Dan staan we daar."

Ook met een verplichte winkelkar rijden is onmogelijk. "Ik ga sowieso niet vaak alleen naar de supermarkt, dat is te moeilijk. Ik heb gelukkig een kleine buurtwinkel waar ik altijd heel goed geholpen wordt. Nu hebben we afgesproken dat ik op voorhand mijn boodschappenlijstje per telefoon doorgeef en ’t dan op een bepaald tijdstip kom ophalen. Dat verloopt gelukkig heel goed."

Niet evident

"Ik ben niet báng om tegen andere mensen te lopen. Maar ik zou het gewoon liever niet doen. Toch gebeurt dat soms, per ongeluk. Dan zwijgen de mensen. Maar als mensen niet praten, kunnen wij ze niet ‘zien’. Sommigen praten ook gewoon door. Zeg ons gewoon ‘hallo, ik sta hier’. Dan kan ik vragen of ik niet te dichtbij sta. Vroeger zou er misschien nog iemand een arm aanbieden om mij even te begeleiden, maar ook dat kan en mag nu niet meer. Dus geef concrete instructies, en zeg niet dat ik naar ‘daar’ moet. Spreek over de kant van de muur of de kant van de stoep, links of rechts, …"

"Ook de bus nemen is een hele zoektocht. Eerst moeten we op zoek naar de midden- of achterdeur. Dat hangt al af van bus tot bus. Dan probeer ik toch verbaal contact te maken met de chauffeur. Maar dat is niet evident vanop een afstand. Zij hebben nochtans een intercomsysteem in de bus. Het zou handig zijn als ze dat vaker zouden gebruiken."

Blijven buitenkomen

Andere blinden of slechtzienden laten weten dat ze gewoon niet buiten komen tijdens deze crisis. “Dat vind ik geen goed idee. Met een witte stok of hond wandelen vraag sowieso al een extra inspanning. We krijgen daarvoor bepaalde technieken aangeleerd. Als we die niet meer gebruiken tot het einde van de crisis, tot wanneer er een vaccin is, dan gaan veel mensen niet meer durven buitenkomen denk ik. Ik blijf zo veel mogelijk zelf te doen, zij het op een aangepaste manier.”