de inspecteur
Pendelaar Sofie: "Er kan altijd iets gebeuren. Maar elk probleem veroorzaakt direct totale chaos bij de NMBS"
dagboek van een pendelaar
wo 16 okt. - 7:54
Oja. Ik was boos. Ik stond gisteravond 20 minuten stil in Brussel-Centraal en dan nog eens een kwartier in Brussel-Zuid. Het was weer een zootje. En ik had een belangrijke afspraak ’s avonds die ik dus niet zou halen. Een mens zou van minder boos worden.
Ik had ’s ochtends naar de oogarts gebeld. Of ik alstublieft zo snel mogelijk kan langskomen. "Kom maar vanavond om 19u, ik pas mijn agenda wel aan.’" Super!
Niks te zien, niks te horen, chaos compleet
Kort nadat ik het Centraal Station binnenwandel, vallen alle schermen uit. Je ziet nergens nog welke treinen komen en welke niet. Ook op het perron krijg je geen informatie. Een trein komt aangereden, maar nergens wordt vermeld welke trein dat is. Ook de aankondigingen zijn uitgevallen. Je hoort niets, je ziet niets. Chaos dus.
Gelukkig herken ik mijn boemeltreintje na al die jaren meteen! Het helpt ook wel dat een andere pendelaar belt met zijn collega die al op die trein zit. "Ja, ze rijden nu de tunnel in, dus hij is op komst!" Een live verbinding met onze trein, de NMBS kan er nog van leren.
Ik stap op. Hèhè. Het perron stroomt intussen vol met mensen die niet meer weten welke trein er komt en gaat en waar ze moeten opstappen. Verwarring troef. Gelukkig zit ik al op mijn trein. Alleen… Hij vertrekt niet. We blijven staan.
Mensen blijven toestromen. Ze kijken plots allemaal samen naar rechts. Daar moet iets aan de hand zijn. De treinbegeleidster passeert. Iedereen volgt haar. Ze kijken naar links. Wat gebeurt er toch allemaal?
De treinbegeleidster stapt op. Ze gaat naar de intercom. "Ha, de aankondiging komt dat we stil staan!" zegt een pendelaar. Inderdaad. Ding Dong. "Dames en heren, door een panne kunnen we nog niet vertrekken.’"Allez hup. Ik weet nu al dat ik mijn afspraak niet haal. Aandringen op een afspraak en ze dan zelf moeten afbellen. Gênant.
We blijven stilstaan en de chaos wordt alleen maar groter. Het is opvallend hoe gelaten de meeste pendelaars reageren. "Haja, ik HAD een afspraak in Gent zo meteen, hahaha," zegt iemand. "Het is hier nog lang niet gedaan," zegt een ander. We zijn al veel gewoon, blijkbaar.
Na 20 minuten vertrekken we. Hoera! Helaas, te vroeg gejuicht. In Brussel-Zuid blijven we ook stilstaan. Ook daar is het chaos.
"Er kan altijd wel eens iets gebeuren," schrijft iemand op Twitter. "Maar elk probleem veroorzaakt direct totale chaos bij de NMBS." Klopt.
Er kan altijd eens iets gebeuren. Maar er gebeurt ook altijd weer iets.
Uiteindelijk vertrekken we met meer dan een half uur vertraging. De treinbegeleidster is dolenthousiast. Ze roept de namen van de bestemmingen af alsof we in elk station een groot feest gaan geven.
Niemand weet wanneer ik thuis zal zijn
Ik wil wel weten wanneer ik thuis zal zijn. Zodat ik de oogarts nog kan verwittigen en kan vragen of ik alsnog kan langskomen. Ik kijk wanneer mijn trein in Kortrijk zal vertrekken.
Het is 18u30. Ik zit op de trein die nu in Deinze stopt, maar volgens de app is die trein om 18u22 uit Kortrijk vertrokken zonder vertraging. Dat is op z’n zachtst gezegd bizar. Wanneer zal ik thuis komen? Ik vraag het op Twitter.
Door een storing zijn de borden uitgevallen in Brussel-Noord, Brussel-Centraal en Brussel-Zuid.
Door die storing zijn er een tijd geen aankondigingen in de stations.
Door die storing weet niemand nog welke treinen er de stations binnen rijden.
Door die storing staan alle treinen stil.
Door die storing weet niemand nog iets.
Door die storing weet ik niet wanneer ik thuis geraak.
De treinbegeleider zegt dat we aankomen in Deinze terwijl we in Waregem zijn.
Ik bel de oogarts. "Geen probleem, kom maar wanneer je kan. Ik wacht wel."
Dank je wel, dokter.
Iemand vraagt me hoe ik dit blijf volhouden. Ik vraag het me ook af. Elke dag een beetje meer.
Ik vraag me af of de koning en de koningin tevreden zijn over hun eerste treinrit. Ik heb een stil vermoeden dat zij geen half uur stil hebben gestaan.
