Ga naar hoofdinhoud

Luister Live

Programma's

Select

Podcasts

Doe mee

Ik lees graag uit

  • Antwerpen

mis niets!

radio2 top2000

winwin

aha

radio2 stelt voor

test je kennis

Afbeelding van het programma: de inspecteur

de inspecteur

Pendelaar Sofie ontmoet de baas van de NMBS maar zit enkele uren later vast op de trein

dagboek van een pendelaar

ma 20 jan. - 8:00

Sofie is een pendelaar. Ze reist gemiddeld 4 dagen per week van haar woonplaats in Wervik naar haar werkplaats in Brussel. Eén treinrit duurt 1 uur en 37 minuten. In theorie. In de praktijk is dat altijd langer. Sofie is ook een kritische consument. Ze werkt voor De Inspecteur op Radio 2. Een kritische, pendelende consument. Dat geeft vaak vonken. Maar het levert vooral inspiratie op. Voor haar, voor jou en voor de NMBS en Infrabel.

Ik heb nog maar net de hand geschud van NMBS-baas Sophie Dutordoir, of ik heb alweer pech met mijn trein. Ai ai toch.

De NMBS organiseert vandaag een grote persconferentie in Brussel-Zuid. Want de eerste nachttrein na jaren is een feit. De trein komt vanuit Wenen aan in Brussel en ik mag er als journalist bij zijn. De rode loper is uitgerold zodat de twee spoorbazen – de Oostenrijkse en de Belgische – elkaar op een stijlvolle manier kunnen begroeten. Alleen stopt de trein net vóór de rode loper. Daar staat Sophie Dutordoir dan… Welkom in België, beste Oostenrijkse spoorwegbaas.

Ik profiteer van de gelegenheid om mevrouw Dutordoir uit te nodigen bij De Inspecteur. Ik wil ook nog zeggen dat ik Pendelaar Wervik ben, maar ik houd me in. Ze zal wel niks van mijn bestaan afweten. Haar woordvoerder weet wel wie ik ben. “En, ga je vanavond met de trein mee naar Wenen?” vraagt hij. “Neen, ik hou het bij het binnenland,” zeg ik. “Ja, dat is al moeilijk genoeg,” roept hij uit. Hij schatert. Grapjas.

Stilstaan in Menen wegens spoorlopers in Ieper

’s Avonds neem ik zoals gewoonlijk de trein naar huis. Geen rode loper.

Alles verloopt vlot. Tot we in Menen zijn. Pendelaars stappen af en de deuren gaan dicht. Maar dan: niks meer. De trein blijft stil staan. Ai ai toch. Ik had mijn jas al aangetrokken en mijn boek al in mijn rugzak gestopt. Nog één halte. Maar de trein komt niet in beweging.

Ding dong. "Dames en heren, we kunnen momenteel niet verder rijden omdat er spoorlopers zijn in Ieper."

Hmmm. Ieper ligt nog zo’n 20 kilometer verder. Maar goed, er zullen wel treinen vóór ons rijden enzovoort enzovoort.

De trein staat stil in Menen want er zijn spoorlopers in Ieper. Ik begrijp het wel, hoor, maar ik krijg het niet uitgelegd aan degene die op me wachten.

— Pendelaar Sofie

De treinbegeleidster komt onze wagon binnen. “Ik kan niet zeggen wanneer we weer kunnen vertrekken. De politie is op zoek naar de spoorlopers. Het kan enkele minuten duren, of veel langer. Ik weet het niet. En als we weer vertrekken, is de kans groot dat we heel traag gaan rijden. Ik houd jullie op de hoogte.”

Ik vind het altijd super sympathiek wanneer de treinbegeleider persoonlijk komt vertellen wat er aan de hand is. Aangezien we nog in het station van Menen staan, vraag ik of we kunnen uitstappen. Ze denkt even na. “Ja, als ik de deuren open doe, dan kan je uitstappen. Maar het zou kunnen dat we zo meteen kunnen vertrekken.” “OK, maar als je te weten komt dat we hier nog lang gaan staan, dan zouden we kunnen uitstappen, hé,” zeg ik. “Ja, dat klopt!” Oef zeg.

Ding dong. "Dames en heren, ik heb nog altijd niet meer informatie, maar wie wil, kan uitstappen."

Het helpt vaak om mee te denken.

De redding is nabij!

Eén van mijn pendelmaatje stapt uit. Ze belt haar man. Of hij haar wil komen halen in Menen. Ze zegt dat ik mee kan met de auto. En een andere pendelaar uit Wervik kan ook mee. We stappen af. Hoera! Gered! 

We wachten tot haar man met de auto in Menen is. Het is ongeveer 10 minuten rijden. Arme pendelaars die op de stilstaande trein zitten. Wat hebben wij geluk zeg! Wij gaan niet veel te laat thuis zijn, gewoon een beetje te laat.

Plots horen we de deuren van de trein dicht gaan. “O neen, hij gaat toch niet vertrekken, hé”. “Neen, volgens mij hebben ze gewoon de deuren dichtgedaan. Het zal te koud zijn.” De trein komt langzaam in beweging. Hij vertrekt. Daaaaag.

Daar staan we dan. Flink mis gegokt.

— Pendelaar Sofie

Daar staan we dan. Arme wij. De trein nemen, dat is gokken. En soms verliezen.

Mijn pendelmaatje belt haar man. “Waar ben je?” “Ik sta aan de overweg. En komt net een trein voorbij.” Ze zwijgt. We gaan het niet zeggen. We zijn zó blij dat hij ons komt redden. No matter what.

Alle andere verhalen vind je op Sofies website

Je kan ook haar Facebookpagina leuk vinden!

Meer zoals dit...

Blijf op de hoogte

Niets missen van radio2? Schrijf je in op de nieuwsbrief en volg ons op facebook en instagram!

Volg ons op
Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

Jobs

Privacy

Gebruiksvoorwaarden

Heb je een vraag?

Contact

Wedstrijdreglement

Logo UitInVlaanderenLogo Cim Internet