de inspecteur
Pendelaar Sofie: "Pendelen is leven op hoop. Dat zegt zelfs Infrabel."
dagboek van een pendelaar
wo 20 nov. - 6:47
Maandag kwam mijn trein 20 minuten te laat aan in Brussel-Centraal. ’s Avonds vertrok hij met ongeveer 10 minuten vertraging. Dinsdagochtend kwam ik met meer dan 40 minuten vertraging aan! En ’s avonds had ik meer dan een kwartier vertraging.
Weinig hoop
Nochtans, Infrabel had toch een maand lang werken uitgevoerd aan de seininrichting tussen Brussel-Zuid en Brussel-Noord? Die gingen toch iets opleveren? Nu ja, niet als je het antwoord van Infrabel hoorde in Het Journaal op de vraag of de reizigers nu iets van die werken gingen merken.
We kunnen alleen maar hopen dat dit nieuwe systeem goed werkt en dat dat een gunstige invloed kan hebben op de stiptheid.
Wablieft? Je investeert gigantisch veel geld en tijd in een nieuw systeem, duizenden reizigers moeten een maand lang op hun tanden bijten door de werken, en dan kan je als bedrijf “alleen maar hopen dat dit nieuwe systeem goed werkt”??!! Zou je dan niet eerst uitgebreid testen en onderzoeken of dat nieuwe systeem überhaupt wel kán werken?
Als je een nieuw systeem invoert, moet je op voorhand toch weten wat de gevolgen gaan zijn? Gaat dat nieuwe systeem een invloed hebben op de stiptheid of niet?
Seinstoring
Volgens mij werkt het systeem niet. En heeft het al zeker geen gunstige invloed op de stiptheid. Maandag komt mijn trein 20 minuten te laat aan in Brussel-Zuid. Geen idee waarom, we krijgen geen reden. Dinsdag heb ik meer dan 40 minuten vertraging. We staan meer dan 20 minuten stil net voor Brussel-Zuid. De reden? Een seinstoring. Tiens. Mijn collega tweet een logische opmerking.
Jah. We konden natuurlijk alleen maar hopen dat het systeem werkt. En blijkbaar werkt het niet.
Iedereen op de trein begint te bellen. “Ik zal later zijn.” “Geen idee wanneer ik zal arriveren, ik sta nog altijd stil.”
Ook ik verwittig mijn collega’s dat ik de eerste vergadering mis en dat ik niet weet wanneer ik dan wel zal arriveren. Mijn lieve collega Sven merkt meteen op: “Volgens uw blog moeten wij geen medelijden met u hebben.” Sven is een grote fan van mij. Hij leest mijn blogs altijd. En inderdaad, in mijn vorige verhaal zeg ik dat ik geen medelijden hoef. Je leest het hier. Een toffe collega, Sven.
Een uitleg voor alles
Ik hoef inderdaad geen medelijden. Ik wil wel graag een uitleg. Waarom geraak ik voor de tweede dag op rij niet op tijd op mijn werk? Waarom werkt dat systeem niet, en heeft het helemaal geen gunstige invloed op de stiptheid?
Gelukkig geeft Infrabel een antwoord.
Deze seinstoring staat volledig los van de werken. Hoera. Er is dus nog hoop.
Ik bedank Infrabel voor het antwoord. Maar eigenlijk heb ik zin om te schrijven: “menen jullie dit nu? De andere kant dan waar we gewerkt hebben? Pak die andere kant dan g*** ook eens aan.”
Pendelen is hopen. Dat is nu wel zeker. Als zelfs Infrabel het zegt.
Vanochtend is mijn trein afgeschaft. De locomotief staat in panne. Ja, weeral. “Hoe komt dat?” vraagt een pendelaar aan de treinbegeleider. “Ja, hoe komt dat? Waarom valt een auto in panne?” zegt ze. Omdat hij oud is of slecht onderhouden misschien? Eén ding is zeker: de werken aan de seininrichting aan die ene kant tussen Brussel-Zuid en Brussel-Noord hebben hier in elk geval niks mee te maken. We kunnen alleen maar hopen dat de locomotief snel weer hersteld is.
