Treinblog #24 Asjebliiiieeeef. Dank uuuuuu.

De treinbegeleider. Je hoort hem of haar vaak van ver afkomen. 'Goeiemorgen! Vervoersbewijzen asjeblieft!' Iedereen wakker, iedereen schiet in actie. 'Oh sorry, ik had u niet gehoord,' is hier niet van toepassing.

Sommigen doen het rustiger. Dan staan ze plots naast je, terwijl je verdiept bent in een boek of aan het luisteren bent naar muziek. Gelukkig doen ze niet moeilijk. Ze wachten geduldig.

Daar komt ie!

Maar toch. Zelfs degene die geen 'goeiemorgen' roepen van zodra ze de deur opendoen, hoor je van ver komen. Veel treinbegeleiders hebben zichzelf namelijk een automatisme aangeleerd. Ze zeggen vriendelijk 'dank u' tegen elke pendelaar van wie ze de treinkaart krijgen. Of ze zeggen 'asjeblieft' wanneer ze de kaart teruggeven. Elke keer weer. Want elke pendelaar verdient hetzelfde respect.

Ze zeggen altijd hetzelfde, en ze doen dat telkens op dezelfde manier.

De ene legt de nadruk op de 'u' en maakt die net wat langer.
'Dank uuuu'.
'Dank uuuu'.
'Dank uuuu'.
En zo gaat dat door. De hele wagon lang.

Of je hoort de 'sj' van de 'asjeblieft' al van ver. Hij legt de nadruk op de 'a'.
'ASJeblieft.'
'ASJeblieft.'
'AJSeblieft.'
De hele wagon lang.

Sommige combineren de twee.
'ASJeblieft. Dank uuuu.' '
ASJeblieft. Dank uuuu.'
ASJeblift. Dank uuuu.'
De hele wagon lang.

Een andere combinatie die ik vaak hoor.
'Goeiemorgen. ASJeblieft.'
'Goeiemorgen. ASJeblieft.'
'Goeiemorgen. ASJeblieft.'
De hele wagon lang.

Mèèèrciii.

Ik zeg het je: als je er begint op te letten, is het heel erg grappig. Ik heb vaak zin om mee te doen.
'ASJeblieft. Dank uuuu.'
'ASJeblieft. Dank uuuu.'
'ASJeblieft. Dank uuuu.'

Niet om ermee te lachen, maar omdat ik het zo schattig vind. Mijn mama had vroeger een kruidenierszaak aan de grens. Ik hoor het haar nog zeggen, als de ene na de andere Franse klant langs de kassa passeerde:
'Merci é au revoir é mèèrciiii.'
'Merci é au revoir é mèèrciiii.'
'Merci é au revoir é mèèrciiii.'

Zalig vind ik dat.

Slappe lach

Ik zit op een dubbeldektrein en ik hoor het weer: daar is hij, de treinbegeleider. Het is iemand die ik nog nooit eerder zag. Ik hoor het. Hij zegt 'bedeeenkt' telkens hij de treinkaart krijgt. Geen 'a', wel een vette, lange 'e'. Ik probeer me er niet op te concentreren. Het is echt wel grappig.

De trein zit vol. Hij blijft 'bedeeenkt' zeggen. Twee meisjes voor mij houden het niet meer. Ze lachen. De ene al harder dan de andere. Ze krijgen de slappe lach. Gelukkig wachten ze tot de treinbegeleider de wagon uit is. Ze doen hem na. 'Bedeeenkt!'

Wel, beste treinbegeleiders: bedeeenkt, dank uuuu en zoveel meer voor dat vriendelijke gebaar. Ik apprecieer het erg. Want jullie kunnen ook gewoon passeren en niks zeggen. Maar elke pendelaar wordt persoonlijk aangesproken en bedankt. Pure klasse vind ik dat.

Merci.
En au revoir.
En al.