An begeleidt Lotto-miljonairs: "Vertel het niet aan je kinderen, dan weet de hele speelplaats het"

"Het is effectief zo simpel als een telefoontje met het goede nieuws", vertelt An. "Als je online meespeelt, heb ik meteen je gegevens en contacteer ik jou zo snel mogelijk. Heb je meegedaan via de krantenwinkel, dan moet ik wachten tot jij contact zoekt met mij." En dat doe je best zo snel mogelijk. "Ik zeg altijd: bel mij eerst, dan je beste vriendin. In eerste instantie vertel je best aan zo min mogelijk mensen dat je gewonnen hebt. Ook niet aan je kinderen, want dan weet heel de speelplaats het voor je 't weet."

Ook daarna denk je best goed na over met wie je 't nieuws deelt. "Je moet niet alleen 'nee' leren zeggen tegen mensen die actief geld komen vragen. Je zal ook moeten omgaan met mensen die bij elk etentje of uitstapje zeggen 'Jij trakteert hé, want jij bent miljonair'. Dat kan zeer vermoeiend en moeilijk worden."

Daarna spreekt An met de winnaars af op een discrete plek om het verdere verloop te bespreken. "De meeste mensen gooien het roer niet drastisch om. Als ze 'n toffe job hebben, gaan ze niet plotseling stoppen met werken. Veel winnaars gaan wel minder werken of durven eindelijk de carrièreswitch te maken die ze altijd al wilden doen, maar financieel de mogelijkheid niet toe hadden. Ik ken een winnaar die een schoenenwinkel geopend heeft, haar droom!"

Ook de grootte van het bedrag bepaalt hoe mensen er mee omgaan. "Mensen die "maar" enkele miljoenen winnen, verdelen dit vaak onder familie en vrienden. Als je, zoals vanavond, bijna 150 miljoen wint, moet je grootser denken. Zo'n winnaars bouwen ziekenhuizen in Afrika bijvoorbeeld. Maar ook hier blijft de anonimiteit belangrijk. Gelukkig kunnen zo'n grote schenkingen ook anoniem gebeuren via allerhande stichtingen."

Speelt An zelf mee? "Ja hoor, met de collega's! We wonnen elk al eens 333 euro, een mooie zakcent!"