Dokter Devroey over het feit dat minstens 1 op 10 vrouwen al een miskraam had: "De psychologische impact is niet te onderschatten"

“Ik ben daar wel en niet van onder de indruk”, begint dokter Devroey: “Het is natuurlijk heel veel, maar dit gaat alleen nog maar over vrouwen onder de 42 jaar. Bij vrouwen boven de 42 jaar die zwanger worden, is het misschien zelfs 50% die een miskraam riskeert te krijgen. Het zijn dus zeker cijfers die hoog zijn.”

“Maar aan de andere kant: heel veel vrouwen weten niet dat ze een miskraam krijgen. Zeker niet als het in de eerste vier weken van de zwangerschap gebeurt. Een vrouw denkt vaak dat dit gewoon haar regels zijn die doorkomen, terwijl ze niet weet dat dit een bevrucht eitje was dat afgestoten is. Het heeft dezelfde symptomen als een menstruatie.”

Risicofactoren

“De leeftijd is zeker een risicofactor, maar ook een ongezonde levensstijl kan leiden tot een miskraam”, legt dokter Devroey uit. “Roken, alcohol, maar ook koffiegebruik is een factor. Ook met overgewicht moet je rekening houden.”

“De meeste miskramen zijn omdat er een genetisch foutje is bij de vrucht. De vrucht kan niet overleven. Maar soms zie je ook dat de vrouw bepaalde ziektes heeft die leiden tot een miskraam. Een vrouw met suikerziekte zal sneller een miskraam hebben. Ook vrouwen met te veel homocysteïne in hun bloed hebben meer kans op een miskraam. Zij hebben een verhoogd aminozuur. Dit moet zeker opgespoord worden, want ze hebben niet enkel meer kans op een miskraam, maar ook op hart- en vaatziekten.”

1 op 10 vrouwen

“Omdat er veel onopgemerkte miskramen zijn, voor je een zwangerschapstest gedaan hebt, weten we niet of miskramen doorheen de jaren zijn vermeerderd. We vermoeden dat dat aantal niet zo veel zal verschillen, omdat die genetische oorzaken vrij continue blijven doorheen de jaren. We zien er lichte schommelingen op, maar normaal gezien zal het niet veel toenemen. Maar vergeet wel niet dat de levensstijl bij vrouwen niet verbeterd is, want vrouwen zijn meer gaan roken of hebben meer stress. De mindere socio-economische omgeving maakt dat je toch ook wel wat meer risico hebt op miskramen. Anderzijds worden vrouwen wel beter voorbereid op een zwangerschap, dus daar boek je wel wat winst.”

De cijfers staan in ‘The Landsat Science’ magazine, een gerenommeerd tijdschrift. Het is opvallend dat er ook instaat dat er nog veel te weinig psychologische begeleiding is: “Vanaf het moment dat je weet dat je zwanger bent, voel je je verbonden met die vrucht. Je verwacht dat je een kindje gaat krijgen. In je hoofd ben je (opnieuw) mama. Als je je kindje verliest, maak je dus ook een rouwproces door. Dat mogen we zeker niet ontkennen. Vroeger werd hier minachtend over gedaan: het is normaal, want 1 op 10 vrouwen heeft dit voor. Het is de natuur, wordt er gezegd. Het is inderdaad de natuur, maar je mag de psychologische impact niet onderschatten. We zien dat vrouwen hier blijven mee zitten. Ze hebben het ook moeilijk om hier met hun partner over te spreken, want dikwijls beschouwen ze het als een falen van hun lichaam. Zie je wel: ik kan geen goede moeder zijn! Dit denken vrouwen dan.”

Psychologische begeleiding in België

“We kunnen hier nog veel in verbeteren. Er wordt vaak pas naar een psycholoog gegaan als het probleem al lang bezig is. Men wacht te lang om met iemand te gaan praten. Heb meer oog voor psychologische begeleiding en laat je onderzoeken als je twee miskramen na elkaar hebt. Het is zeker nuttig om naar de dokter te gaan voor een bloedafname na twee miskramen. Bij drie miskramen kan je gaan kijken voor een genetisch onderzoek.”

Miskraam

Het woord ‘miskraam’ komt hard binnen. Kunnen we niet meer praten over ‘vroeg zwangersschapsverlies’: “Het wordt nog steeds benoemd met ‘miskraam’ of zelfs met ‘spontane abortus’. Ook dat woord wordt nog veel gebruikt. Maar misschien moeten we toch een minder negatief woord gebruiken, want het is en blijft hard.”

Het blijft een taboe: “Het is moeilijk om erover te spreken, zowel in je relatie met je partner als bij de huisarts. Maar het is zo dankbaar om erover te beginnen, want je kan eindelijk je hart eens luchten. We merken dit vaak. Maak het bespreekbaar, veeg het niet onder tafel, want het doet zo veel deugd om erover te praten. We kunnen er over praten als je er klaar voor bent. Je mag het er zeker lastig mee hebben.”