Een kinderdroom
Voor sommigen was het van kleins af meteen duidelijk.
Al van mijn acht jaar wou ik verpleegster worden, dat is dan ook gebeurd. Ik ben nu gepensioneerd, maar zou het zo opnieuw doen!
Ik zag als tienjarige een camion passeren met soldaten in en toen wist ik: ik wil in het leger. Iedereen lachte. Er waren in 1972 nog geen vrouwelijke militairen en ik was nog een kind. Ik maakte later wel deel uit van de eerste vrouwelijke onderofficieren. Een droom die uitkwam!
Niet altijd een vrije keuze
Tijden veranderen. Kiezen met je hart was vroeger niet altijd evident. Mensen kozen vaak voor zekerheid. Ouders spelen hier zeker een rol in, zo blijkt uit jullie reacties.
In onze tijd was het niet aan de orde om te kiezen. Ik had graag tuinbouwschool gedaan, maar mijn moeder stuurde me naar snit en naad.
Ik moest van mijn ouders boekhouden studeren. Na twee jaar stopte ik en ging voor mijn roeping als militair. Ik bouwde een mooie carrière uit en ik voel me goed nu!
Het is nooit te laat
Sommige mensen vatten op latere leeftijd toch nog de studie van hun dromen aan.
Ik wou toen ik jonger was iets in de zorg doen, maar dat is toen niet gelukt. Op mijn 50ste heb ik een ommezwaai gemaakt en de opleiding van zorgkundige gevolgd. Ondertussen werk ik al een aantal jaren in een WZC. De job van mijn leven!
