Jullie getuigenissen over eenzaamheid: "Ziekteverlof is niet echt een cadeau als je alleen woont"

"Niet iedereen begrijpt het"

Luisteraar Franky vat het goed samen: "Eenzaamheid kan je niet omschrijven." Of zoals Gina het uitlegt: "Je kind, je man, familie en vrienden rondom jou mogen het beste willen, er blijft een een groot vak van eenzaamheid vanbinnen in je lichaam zitten, dat niet iedereen begrijpt."

Iedereen heeft een eigen verhaal, een eigen reden of aanleiding waarom hij zich eenzaam voelt. Bij de ene ligt een scheiding aan de basis, zoals bij Nancy: "Ik ben sinds 3 jaar gescheiden en had aanvankelijk niet echt een eenzaamheidsgevoel, maar de laatste 5 maanden is dat gevoel wel echt aanwezig. Sinds begin augustus heb ik meer dan 3 maand ziekteverlof voorgeschreven gekregen van de dokter door depressie, angst en stress. Ik ben sinds kort terug aan het werk, en dat is nodig om opnieuw het sociale contact te hebben. Dokters schrijven ziekteverlof voor, maar als je alleen woont, angstig bent en stress hebt is dat niet echt een cadeau."

Bij iemand anders duwt een zieke partner haar de eenzaamheid in. "Na vier jaar mezelf weggecijferd te hebben voor een man die depressief was, zorgen voor twee jonge kinderen en te streven naar het perfecte gezin, ben ik erachter gekomen dat ik mezelf kwijt was."

"Het lied 'Tranen van een clown' beschrijft iemand die eenzaam is goed"

Voor de buitenwereld hoeft er ook niet altijd iets aan de hand te zijn. Ook achter de schone schijn gaat vaak eenzaamheid schuil, geeft Tom toe: "Ik mag niet klagen. Fantastische vrouw, 3 geweldige kinderen, droomjob en zelfs fijne collega's... Nu stel ik vast dat ik heel weinig mensen rond mij heb waar ik op een dieper niveau kan mee praten op persoonlijk vlak. Dat is mijn vorm van eenzaamheid: te professionele contacten, te weinig aandacht voor privécontacten die tot een zeker isolement hebben geleid. Nergens bij een groep horen waar je terecht kan en toch veel mensen kennen."

Franky vat het mooi samen met een lied: "Het lied 'Tranen van een clown' beschrijft iemand die eenzaam is ook goed. Iedereen ziet je als een clown en je houdt je sterk en goed voor de buitenwereld, maar zij kennen je niet echt en waarschijnlijk willen ze je ook niet echt kennen. Je krijgt zo een gevoel van een zwakkeling te zijn of dat er iets stevigs moet mis zijn met je omdat je niemand hebt."

"Mensen weten het niet als je niets zegt"

Het is een huizenhoog cliché, maar praten helpt. Dat bevestigt Sabrina ook: "Ik ben beginnen praten en het helpt echt. Ik voelde mij alleen op de wereld. Ik durfde niet te zeggen wat er gebeurde, maar ik weet nu dat er heel veel mensen om me geven. Het praten is zo belangrijk, want mensen weten het niet als je niets zegt, omdat ze het allemaal zelf druk hebben."