4 dingen die je moet weten over leerstoornissen en leerproblemen

Leerproblemen vs. leerstoornissen

"Leerstoornissen vormen een groep van aandoeningen. Dyslexie, dysorthografie, dysgrafie, dyscalculie en dyspraxie behoren tot die groep. Elk van de verschillende aandoeningen zijn vaak het gevolg van éénzelfde basisprobleem, namelijk de onmogelijkheid om handelingen te automatiseren. Dit heeft tot gevolg dat het kind een aantal vaardigheden niet vlot beheerst, zoals bijvoorbeeld het rekenen, spellen en lezen."

"Leerproblemen verschillen van leerstoornissen omdat ze geen aandoening zijn. Meestal gaat het om kinderen die tijdelijk wat minder presteren op school, vaak door externe factoren. (bijvoorbeeld scheiding of overlijden)"

Meer of minder kinderen met leerstoornissen

"Of het er vandaag meer zijn, kan men nu niet meer nagaan. Het is wel zo dat steeds meer kinderen de diagnose krijgen van leerstoornissen. Dus het aantal kinderen in de statistieken neemt steeds toe."

"De diagnoses die men geeft, zijn ook steeds specifieker. Toen ik studeerde had je kinderen met leesproblemen en kinderen die hyperkinetisch waren. Nu is dat allemaal opgesplitst en heb je dyslexie, dyscalculie… Het inzicht is groter geworden."

De oorzaak 

"Een eerste aspect hierin heeft voor een groot deel te maken met de houding die men vandaag aanneemt. Vroeger wanneer een kind iets niet kon zei men: “Het kind is dom, het kan het gewoon niet.” Ze bleven toen ook veel minder lang op de schoolbanken zitten. Je had een 7de en een 8ste jaar en daarna gingen de kinderen werken. Het benoemen van deze stoornissen heeft ook te maken met een mentaliteitswijziging. Men ziet vandaag de dag het kind niet goed leren, eerder als het niet goed kúnnen leren, men ziet het niet als een gebrek aan intelligentie of vaardigheden."

"Een tweede aspect is dat er nu ook veel meer kinderen in het onderwijs zitten, men heeft ook leerplicht tot 18 jaar ingevoerd. Je moet dus naar oplossingen gaan zoeken voor al deze kinderen. Ook de omkadering is toegenomen. Er zijn meer hulpverleners, meer psychologen, meer logopedisten,… Er zijn dus meer mensen mee bezig. Wat men ook wel durft zeggen: het aanbod creëert de vraag. Men zit veel dichter op het kind, men merkt ook veel sneller beperkingen op. Nu denkt men veel sneller dat er iets fout is, vroeger ging men het uit onwetendheid meer laten begaan, nu heb je voor een stuk dat overcontrolerende."

"Sommige mensen zeggen ook dat de problemen vaak toenemen door de veranderende levensomstandigheden en andere voeding. Je hebt believers en non-believers van deze theorie, maar er zijn toch wel een aantal wetenschappelijke onderzoeken die dit bevestigen. Kinderen drinken bijvoorbeeld veel meer frisdranken dan vroeger, verorberen veel meer vervangproducten voor suiker enzovoort. Deze zaken kunnen een effect hebben op hoe we ons ontwikkelen. Dus het heeft niet enkel een effect op de zwaarlijvigheid, maar ook op de hersenen. Er is interactie tussen je biologische factoren, je omgeving en je voeding!"

Vroeger vs. nu 

"Vroeger was men er eerder van overtuigd: het is een kwestie van intelligentie of capaciteiten waarover het kind beschikt. Heb je dat niet, wel dan is dat spijtig! Ze zochten naar een gemakkelijkere school of je stopte en ging werken!

Vandaag is de houding veranderd. Er wordt meer van kinderen verwacht. Onderwijs is verplicht voor iedereen, en men gaat dan ook specifieke oplossingen zoeken voor iedereen waarmee het wat minder vlot gaat. We willen de dingen gaan compenseren."