de madammen
Magda kroop door het oog van de naald: “Ik smeek jullie, laat jullie vaccineren”
do 11 mrt. - 11:39
“De foto is genomen op de intensieve zorg van Sint-Augustinus in Antwerpen. Het virus had me te pakken. We wisten toen nog bijna van niets, want ik was bij één van de eersten. Ook voor de verpleging was het allemaal nog gissen. Ze wisten niet wat er op hun afkwam. Het is een foto getrokken op het moment dat ik nog niet wist of ik het ging halen of niet, want ze gingen me toen in een coma brengen. Het enige wat ik toen voelde was: “Doe iets, want het gaat niet meer. Ik weet niet wat me overkomt, maar het gaat echt niet meer. Het maakt me niets meer uit. Doe iets met mij. Dat was het …”
Vijf maanden en een half
Magda heeft heel lang afgezien van het coronavirus: “Ik ben naar het ziekenhuis vertrokken. Daar heb ik twee dagen gelegen. Toen ze zagen dat gewone beademing niet hielp, hebben ze me onmiddellijk met een buisje in slaap gebracht. Ik lag vijf weken in een coma, waarvan ze me er twee keer hebben proberen uithalen. Maar dat lukte niet… Ze dachten dat ze mij kwijt waren.”
Ze hebben me twee keer uit coma proberen halen, maar dat lukte niet. Ze dachten dat ze me kwijt waren.
“Op 20 mei ben ik coronavrij verklaard. Toen ben ik van intensieve naar een gewone dienst gegaan. En op 1 juni ging ik naar het revalidatiecentrum. Het hele proces duurde vijf maanden en een half. Het is een wonder dat je me nu hoort spreken. Er zijn er veel die het niet meer kunnen navertellen, maar ik wel.”
Nog steeds hoestbuien
“Ik heb nog steeds heel veel last. Ik had vrij dikke haren en een hele mooie haardos. Elke keer zeiden ze bij de kapper wat voor een goed, sterk haar ik had. Daar ben ik heel veel van verloren. Ik mis mijn haardos erg (lacht). Maar dat zijn wel het minste van mijn zorgen.”
“Af en toe krijg ik nog hoestbuien waarvan je denkt: “Daar komt ze niet uit.” Mijn saturatie is wel goed. Ik heb heel hard gewerkt tijdens mijn twee maand durende revalidatie in Edegem. Maar ook mijn gewrichten werken ’s ochtends nog niet zoals het hoort.”
Laat je vaccineren! Is het niet voor je eigen? Geloof je er niet in? Doe het dan voor je omgeving.
Magda’s boodschap
“Laat je vaccineren! Is het niet voor je eigen? Geloof je er niet in? Doe het dan voor je omgeving. Ik ben nu zelf vrijwilliger voor het vaccinatiedorp, want ik wil iets terugdoen voor de mensen die mij geholpen hebben.”
“Vermijd wat ik heb moeten meemaken. Niet voor jezelf, want als je dood gaat, weet je het niet meer. Maar doe het voor je dierbaren. Echt waar. Met deze foto wil ik dit tonen: Mensen, zie wat dat beestje met je doet. Probeer het te vermijden. De mensen die vijf weken, zo lang was mijn coma, wachten … Mijn man heeft angstaanvallen gehad, is bang geweest, niet wetende waarheen, ga ik haar nog zien? Blijft ze leven? Dat alleen al … Doe het dan voor je familie en voor je dierbaren.”
