de madammen
Natacha Michiels over 'Brandweerverhalen': "De brandweerlieden vonden veel dingen vanzelfsprekend, die ik ongelooflijk vond"
wo 19 mei - 9:01
Jongensdroom
"Brandweerman worden was al een beetje mijn droom toen ik jong was. Ik ben daarna toevallig bij de bedrijfsbrandweer beland en daar is mijn droom echt begonnen. Het helpen van mensen, de kick en alles wat erbij komt vind ik super om te doen", vertelde Jannick.
Niet evident
Volgens Natacha is het niet altijd evident om de partner van een brandweerman te zijn: "De eerste maanden vond ik het heel moeilijk. Wanneer hij werd opgeroepen wist ik niet waar hij naartoe ging. Dat kon iets heel banaal zijn of iets enorm groot. Ik vind het dan moeilijk om me erna nog te concentreren. Je hoopt dan dat iedereen veilig is en veilig terug naar huis komt.”
Ze vonden veel dingen vanzelfsprekend, die ik dan ongelooflijk vond.
Emoties
Als brandweerman zie je heel wat leed: “Ik was al bij enkele heftige verkeersongevallen. Zo’n beelden blijven wel op je netvlies staan. Net zoals toen we iemand gered hebben die een poging tot zelfmoord had ondernomen. Ik kan wel goed om met de dingen die er gebeuren en de beelden die erbij horen. Maar ik heb het wel elke keer moeilijk wanneer de emoties van de getroffen families erbij komen.”
Jannick als inspiratie
"Ik heb het boek geschreven met Jannick als grote inspiratie. Hij kwam thuis met zoveel verhalen, dat ik me afvroeg: “Dat kan toch niet dat dit nog nooit is neergeschreven?” De brandweerwereld stond ook meteen achter het idee. Ik kreeg wel weinig reactie toen ik op zoek was naar verhalen. Veel brandweerlieden waren van mening dat anderen hun verhaal sterker was of dat dat van hen niet ‘straf’ genoeg was. Maar dat was eigenlijk puur uit bescheidenheid. Zij vonden veel dingen vanzelfsprekend, terwijl ik die dan ongelooflijk vond."
