de madammen
Roger Lybaert blikt terug op open brief: "Ik was vooral boos omdat mijn vrijheid ontnomen werd zonder inspraak"
vr 9 apr. - 9:05
Roger maakte zich in zijn open brief boos over de beroving van zijn vrijheid toen de deuren van de woonzorgcentra dicht gingen. "Het was vooral omdat de beperking van mijn vrijheid zonder inspraak gebeurde, we hadden niks te zeggen", blikt Roger terug in 'De Madammen'. "De beslissing was niet eens voor het parlement geweest, en dat maakte me nog het meeste boos. We hebben een parlement gekozen om voor onze vrijheden te vechten, en toen zwegen ze gewoon of werden ze monddicht gemaakt."
"Dat je je op je 89ste zo kwaad kan maken over iets dat je overkomt en je wil mengen in een debat waar je eigenlijk geen stem in hebt, dat is toch fantastisch"
Voor Leentje, Roger's dochter kwam de opstandigheid niet als een verrassing. "Heel zijn leven is mijn vader al tegen onrecht opgekomen, dus ik kende die kant wel al van hem. Hij vertelde me dan op een dag dat hij een open brief had geschreven. Hij vroeg me om hem te helpen die brief in de krant te krijgen. Ik dacht, ik kan 'm wel doorsturen naar een bevriende journalist en dan zien we wel. Maar de brief is dan effectief opgenomen in 'Knack' en een week later belden ze van 'De Afspraak' om naar de studio te komen. Ik dacht toen wel even 'help', waar zijn we aan begonnen!" Toch voelt Leentje alleen maar bewondering voor haar vader. "Dat je je op je 89ste zo kwaad kan maken over iets dat je overkomt en je wil mengen in een debat waar je eigenlijk geen stem in hebt, dat is toch fantastisch."
Intussen zijn de woonzorgcentra weer geopend, en heeft Roger zijn twee coronavaccins gekregen. Toch blijft hij strijdvaardig. "Er wordt nu wel gesproken over een pandemiewet, maar hij is er nog steeds niet... Er blijven maar nieuwe decreten en reglementen komen over hoe mensen zich mogen gedragen. Ik heb nog altijd een groot gevoel van willekeur. Er wordt geen duidelijke lijn getrokken over de hele coronaperiode waar we àllemaal door moeten. Het is precies een kinderspelletje, vind ik."
"Het nijpt mijn hart dicht als ik mijn vrouw terug zie"
Leentje kreeg uitzonderlijk de toestemming om af en toe bij haar vader langs te gaan om zijn leven in het woonzorgcentrum te filmen. "We hebben een 12 dagen gedraaid tussen december en februari. Tijdens een toch wel strenge lockdown dus, en ook tijdens de kerstdagen wanneer de bewoners geen familie mochten zien." De documentaire kwam voor Roger als een verrassing. "Ik ben het altijd gewoon geweest om achter de schermen te werken, dus ik had dit niet verwacht of gehoopt. Het is allemaal een beetje overweldigend", vertelt Roger.
Roger kreeg de documentaire al te zien samen met iedereen in het woonzorgcentrum. "Het neep mijn hart dicht als ik mijn vrouw zag, want ze komt er voortdurend in voor." Vera, de vrouw van Roger overleed midden januari, een dag voor Roger zijn eerste vaccin kreeg. "Als ik zie hoeveel ze afgezien heeft... Ik zat er toen te dicht op om te beseffen hoeveel pijn ze had. Ze vroeg aan mij of ze mocht sterven, en ik heb goed gedaan om te zeggen dat ze mocht gaan. Want het leven dat ze had, van de zetel naar het bed, dat was geen leven meer..."