Slechtnieuwsbrenger Filip Cauwelier: "Het moment dat ik aan de deur sta, is een 'voor' en een 'na' moment voor veel gezinnen"

"Ik ben Filip van de politie, mag ik even binnenkomen?" Als Filip Cauwelier aan je deur staat, is de kans groot dat je die woorden te horen krijgt. "Intussen ben ik er ook wel zo in getraind om dat zo overtuigend te zeggen dat ik binnen kóm, zeg maar." Wat volgt is meestal geen vrolijke boodschap. "Een belangrijk deel van mijn job is slecht nieuws brengen, en dan bedoel ik het overlijden van een naaste. In principe gaat het dan over een verdacht overlijden, maar het kan ook een verkeersongeval of een zelfdoding zijn. Eigenlijk altijd wanneer de politie moet tussen komen, en er iemand moet ingelicht worden, is dat mijn taak voor de politie in Gent."

"Meeste van mijn tussenkomsten hebben te maken met partnergeweld"

"Ik begeleid ook slachtoffers van misdrijven zoals slagen en verwondingen, zedenfeiten, inbraak, noem maar op. Dat is dan op vraag van de mensen zelf of op basis van een inschatting van de politie. De meeste van mijn tussenkomsten hebben te maken met partnergeweld. Ik heb er geen concrete cijfers van, maar mijn gevoel zegt dat het sinds de lockdown erger is geworden. We zijn allemaal bang van het onbekende dat op ons af kan komen, maar de kans dat iemand je pijn doet is groter door mensen uit je nabije omgeving, zoals je partner of familieleden eigenlijk."

"Ik maak het nieuws niet mee, ik breng het nieuws alleen maar"

De job van Filip klinkt dus best emotioneel zwaar, al ziet Filip dat zelf anders. "Ik maak het nieuws niet mee, ik breng het nieuws alleen maar. Mijn job is het brengen van het nieuws en de mensen begeleiden in hun eerste emoties die naar boven komen. Het moment dat ik aan de deur sta bij mensen is vaak ook een 'voor' en een 'na' moment voor veel gezinnen, het nieuws dat ik breng, betekent vaak een grote ommekeer hun levens."

"Ondertussen weet ik dat er maar één manier is om zo'n boodschap over te brengen, en dat is zo snel en duidelijk mogelijk. De essentie is altijd dat er iemand overleden is. Wat er altijd gebeurt, is een moment van stilte, het duurt altijd eventjes voor het nieuws binnenkomt. Ik probeer ook altijd om met de mensen te gaan zitten, ik heb ooit iemand moeten opvangen, en sindsdien probeer ik ze toch altijd eerst te laten zitten voor ik het nieuws breng."

"Wat nooit went is kinderen uit huis moeten plaatsen, dat vind ik moeilijker dan een overlijden. Iemand die overleden is, dat is gebeurd, daar is niks meer aan te veranderen. Al went de geur van de dood nooit. Ik kom vaak op plaatsen waar de overledene nog aanwezig is. En de geur, dat had ik niet goed ingeschat. Iedereen die met dode mensen in aanraking komt, begrafenisondernemers of politiemensen, zal weten wat ik bedoel."

Filip heeft al zijn verhalen gebundeld in een boek, 'De slechtnieuwsbrenger', uitgebracht bij Lannoo.