Soe Nsuki: "Ik denk eigenlijk wél graag terug aan de periodes dat het slecht ging met mij. Omdat het nu zo goed gaat"

Suzanna Nsuki, beter bekend als Soe, is een Belgische comédienne, breakdancer en dj. Ze woonde vroeger achter de gevangenis van Antwerpen, op een steenworp van het Kavka. Een plek waar ze al haar kunsten geleerd heeft. Niet ver van het Kavka ligt ook café The Joker, de plaats waar haar comedycarrière begon. Maar het meeste van haar jeugd bracht Soe door in Kalmthout, een randgemeente in de provincie Antwerpen, een stukje Kempen.

Opgroeien in Kalmthout

“Mijn mama werkt als verpleegster in een psychiatrisch ziekenhuis, mijn vader is camionchauffeur. Ze zijn vroeg gescheiden maar de band is nu heel goed tussen ons. Mijn vader is van Congo, na de onafhankelijkheid was dictator Joseph - Désiré Mobutu daar president. Mijn vader studeerde aan de universiteit van Congo. Mobutu heeft toen ineens beslist om de universiteiten te sluiten. Uiteindelijk is hij in België beland, mijn tante werkte hier voor de consul.”

Opgroeien in de gegoede buurt van Kalmthout was niet echt gemakkelijk voor Soe. “Racisme is een alledaags ding, dat gebeurt echt elke dag. Met een jeugd in Kalmthout, waar je zo goed als de enige bruine familie bent, is dat niet altijd gemakkelijk geweest. “Je hebt je vingers te lang in het stopcontact gestoken!” “Jij hebt wat te lang op de BBQ gelegen!” Zo een uitspraken, dat was dagelijkse kost en je snapt dat niet als kind. Je beseft niet dat je een andere kleur hebt, tot dan. Ik was echt verbaasd toen en begreep het niet. Als kind word je te vroeg geconfronteerd met het feit dat je anders bent. Er waren nog mensen zoals ik, met een kleurtje. Maar die zag je in Kalmthout niet. Ik zag ook geen voorbeelden op televisie of in boeken. Ik dacht daardoor heel lang dat ik lelijk was en heb me lang geschaamd, ook bijvoorbeeld voor mijn Afrikaans haar. Ik kamde dat plat en anders zette ik een kap op zodat niemand dat kon zien. Bruin zijn is altijd ‘een ding’ geweest.”

Graag zien

“Ik zie mezelf nu heel graag maar dat is een lang proces geweest. Nu praten mensen veel over ‘jezelf graag zien’, maar vroeger denk ik dat de mensen die in een fabriek werkten daar niet mee bezig waren. Ik kan nu zeggen: ik zie mezelf echt graag maar ik heb dat lang niet gedaan. Ik was zo iemand die zich altijd ging opofferen omdat ik wou dat ‘de andere’ zich goed voelde. Ik ging bijvoorbeeld nooit zeggen wat ik wou eten of waar ik naartoe wou gaan.

Anja Daems vraagt zich ook af aan welke periode Soe liever niet terugdenkt.“Ik denk eigenlijk wél graag terug aan de periodes dat het slecht ging met mij. Omdat het nu zo goed gaat. Voornamelijk de periode toen ik net naar Antwerpen was verhuisd. Ik was 21 jaar oud en ging van Kalmthout in Antwerpen wonen. Dat was zo een miserie (lacht)! Ik had geen geld, ik was emotioneel een puinhoop. Het was net gedaan met mijn eerste vriendje, mijn eerste alles. Ik geloofde toen niet meer in de liefde, maar nu ben ik echt oprecht gelukkig en samen met de man van mijn leven." (lacht)