Tv-presentator Michel Follet schreef een boek over zijn ouders in 'Het rusthuis': "Elke keer als ik vertrek, vraagt mijn vader: wanneer zien we u terug?"

"Als ik zeg dat mijn ouders 94 en 95 jaar oud zijn, krijg ik vaak te horen dat zoiets ongelofelijk is. Toch is het leven voor mij geen puzzel van honderd stukken. Zo paste bij mijn moeder de 92 eerste stukken perfect, maar de laatste stukken passen nergens meer bij", vertelt Michel Follet. "Iedereen hoopt om helder oud te kunnen worden, maar in de realiteit is dat helaas niet altijd zo. Elke keer als ik vertrek in het rusthuis, vraagt mijn vader: 'wanneer zien we u terug?'. Mijn moeder heeft dementie en kan het zinnetje niet meer zeggen. Toch zal mijn vader steeds 'we' zeggen, hoewel mijn moeder geen stem meer heeft. Dat vind ik heel mooi."

Leer je ouders kennen

"Ik heb een filmisch boek geschreven. Zo lees je het uit in twee uur tijd, maar je blijft nadien wel in de sfeer van het verhaal. Ook heb ik gebruik gemaakt van flashbacks naar mijn jeugd. Als je het boek leest, zal je merken dat ik geen doorsnee jeugd heb gehad. Door het boek te schrijven, heb ik zelfs ontdekt dat ik mijn ouders niet genoeg kende. Je leeft gemiddeld maar 18 jaar bij je ouders. Het beeld dat je op deze jaren van je ouders vormt, is slechts een deeltje van wie ze zijn. Zo ontdekte ik tijdens een bezoek aan het rusthuis dat mijn vader Russisch kon spreken met een verpleegkundige. Blijkbaar had hij vroeger dus lessen Russisch gevolgd waar ik geen weet van had. Het komt er op neer dat je altijd nieuwsgierig moet blijven naar je ouders toe."

Geen rusthuis op maat

"Je hebt geen rusthuizen op maat. De eerste avond dat mijn ouders moesten eten in het rusthuis, was dat meteen in groep in de eetzaal. Deze situatie was mijn ouders totaal vreemd. Tafelen doe je volgens hun met goede vrienden, niet met wildvreemde mensen. Ook moesten ze plots eten om 16u30 terwijl ze altijd laat aan tafel gingen vroeger. Hun vieruurtje van vroeger werd eigenlijk het avondmaal. Ik zag ook hoe mijn ouders wegkwijnde als er animaties plaatsvonden in het rusthuis. Zulke activiteiten zijn echt niet voor hun besteed."

Erotiek bij ouderen

"Om de tijd wat te vullen had mijn zus een laptop gekocht voor mijn vader. Op een toch wel vreemd moment zag ik hem plots porno kijken. Zoiets moet volgens mij echt bespreekbaar zijn. Erotiek bij ouderen is heel normaal. Ik wilde het onderwerp dan ook respectvol in mijn boek weergeven. Zo gaat het puur over de liefde van een kwajongen van 94 jaar, die als een puber om zich heen kijkt en ontdekt dat op het internet ook seksuele dingen te vinden zijn. Ik hoorde van een verpleegkundige in het rusthuis dat ze liever heeft dat er naar porno gekeken wordt, dan dat sommige bewoners handtastelijk zouden worden."