Vincent Verwimp over zijn boek 'Transgewijs': "Niet elke transitie kent een happy end"

“Ik heb altijd in de knoop gelegen met wie ik was of wou zijn”, legt Vincent uit aan Anja Daems bij 'De Madammen'. “Ik stapte ook al vroeg naar psychologen. Ik wist wel dat mijn lichaam niet klopte en dat ik liever een man zou zijn. Maar toen was er van transgenders nog niet echt sprake. De échte stap heb ik pas gezet toen ik 24 was. Toen heb ik beslist er iets aan te doen.” Vincent is nu 32.

In het begin verliep zijn transitie vlot. “Alles verliep in eerste instantie volgens plan. Maar achteraf gezien… Het zijn ten eerste zéér zware ingrepen. Die verliepen dan ook niet helemaal volgens schema. Ze zijn niet mislukt, maar ik ben niet helemaal tevreden met het resultaat. De operatie voor een erectieprothese hebben ze twee keer moeten doen, met pijnlijke gevolgen. Niet enkel mijn transitie maar ook alles daarrond verliep moeizaam. Ik verloor mijn job die ik al acht jaar deed en mijn relatie ging stuk.”

Vincent schrijft zijn verhaal neer in ‘Transgewijs’. Hij noemt het een transitie zonder ‘happy end’. “Ik wou graag de keerzijde van de medaille tonen. Er heerst nog steeds heel wat taboe rond het onderwerp, ook bij transgenders zelf. Het is al allemaal zo ingewikkeld en dan wordt er ook nog eens zo veel drama rond gecreëerd. Ik vind het lastig dat we zo voorzichtig moeten zijn in het gebruik van de juiste termen. Of over het vermelden van mijn vorige naam, bijvoorbeeld. Ik gebruik al die termen niet. Ik ben daar heel nuchter in.”

Er ontstond een tijd terug commotie door een vraag in 'De Slimste Mens Ter Wereld'. Het onderwerp was Sam Bettens. Eén van de antwoorden was zijn oude naam. Ongepast, reageerde de transcommunity. “Als ik niet naar de quiz gekeken had”, vertelt Vincent, “had ik de term ‘deadname’ nooit gekend. Ik had er nog nooit van gehoord! En dat vind ik zo ambetant, dat we altijd zo voorzichtig moeten zijn. Maar ik houd me niet bezig met zo’n dingen. Ik heb respect voor de mensen die daar wél heel hard mee bezig zijn. Maar het is niet omdat ik transgender ben, dat ik zomaar achter alles sta. Ik vind: doe maar gewoon normaal."

“Er staan heel wat gênante verhalen en anekdotes in het boek. Maar die horen ook bij mijn verhaal"

Toch benadrukt Vincent het belang van boegbeelden zoals Sam Bettens en Bo Van Spilbeeck. “Ik heb ook alle boeken gelezen over fijne en goede transities. Die verhalen moeten er ook zijn! Want die verhalen zijn nog steeds in de meerderheid, en dat is belangrijk. Maar er is ook een keerzijde die vaak onderbelicht blijft. Vandaar mijn boek. Ben ik nu gelukkiger dan vroeger? Absoluut wel. Maar je stap in zo’n transitie omdat je niet in het juiste lichaam zit en je graag een ander lichaam zou hebben. Ik zit nu zowat aan het einde van mijn traject, maar ik ben nog steeds niet gelukkig met mijn lichaam. Maar het is en blijft de moeite, ik zou het allemaal opnieuw doen. Maar er is zeker ruimte voor verbetering. Ik hoop een tweede boek te schrijven over het vervolg.”