de madammen
Volwassen pleegkind Geoffrey blikt terug: “Ik kus nog altijd mijn beide handen dat ik bij Hendrik opgroeide”
wo 18 nov. - 8:00
Instelling of pleeggezin
“Huiselijk geweld, werkloosheid, armoede is een groot woord, maar het komt wel in de buurt”, begint de 40-jarige Geoffrey zijn verhaal aarzelend. “Daarom heeft pleegzorg beslist om me te plaatsen in een instelling.”
“Er waren twee mogelijkheden”, vult pleegvader Hendrik hem aan. “Geoffrey moest of naar een instelling of naar een pleeggezin. Ik had welgeteld twee dagen te tijd om te beslissen of Geoffrey bij mij zou komen. Ik was alleenstaande, woonde bewust alleen en leidde een aangenaam vrijgezellenleven. Maar de gevoelens bij mij, Geoffrey en de familie die het idee losweekte dat Geoffrey naar een instelling zou moeten, hebben mij snel doen beslissen: hij komt bij mij!”
Vogel voor de kat of niet
Of ik al heb nagedacht over wat er met mij zou gebeurd zijn als ik dat vangnet niet had gehad? Natuurlijk!”, zegt Geoffrey: “Dan was ik een vogel voor de kat." Opnieuw valt Hendrik hem bij: “Ik ga hem voor een keer tegenspreken. Hij zou geen vogel voor de kat geworden zijn. Hij heeft een te sterk karakter daarvoor. Het zou misschien wel anders gelopen zijn, maar hij zou zich ook bewezen hebben. Daar ben ik zeker van.”
Teamplayer award
Geoffrey zat 8 jaar lang op internaat, aan een college. Dat was de enige oplossing voor Hendrik die als alleenstaande Geoffrey opvoedde met een fulltime job. “In het laatste jaar, op de proclamatie”, begint Hendrik, “was er een uitreiking van verschillende awards. Op een bepaald moment zei de directeur: ‘Nu komt de mooiste award, die voor sportiviteit in de brede zin van het woord’. Die award ging naar Geoffrey. Geoffrey was nooit de grootste student, maar wel een echte teamplayer. Die award krijgen, dat heeft hem en mij heel veel deugd gedaan”, besluit Hendrik trots.
Volwaardig vaderfiguur
Geoffrey heeft nooit een relatie vader-zoon gehad met zijn biologische vader. “En al zeker niet vergelijkbaar met wat Hendrik en ik nu hebben: iets wat het dichtst aanleunt bij een gewoon volwaardig vaderfiguur. Ik kus nog altijd mijn beide handen dat ik bij Hendrik ben mogen opgroeien.”
