VUB-rector Caroline Pauwels over alleenstaande moeder zijn: "Het was afschuwelijk moeilijk om ze los te laten"

Caroline Pauwels koestert haar kinderen. "Als mijn kinderen thuis zijn, ga ik altijd kijken hoe ze slapen. Nu komen ze meestal later dan mij thuis en lukt mij niet meer altijd", vertelt Caroline al lachend. Haar zoon en dochter studeren allebei in het buitenland en het was best een moeilijke stap om ze het nest te zien verlaten. "Natuurlijk mis ik hen. Gelukkig zijn er nu veel media om contact te houden, maar dat is niet hetzelfde. Het is niet hetzelfde als 's morgens samen rond de ontbijttafel zitten, dat soort zaken mis ik wel. Het was afschuwelijk moeilijk om ze los te laten. Die leegte in het huis was een heel grote stap. In een keer zijn ze echt weg. Het was ook niet zo dat ze in het weekend konden terug gekomen. Ik heb er heel veel moeite mee gehad, dat heeft echt wel heel diep gesneden. Maar tegelijkertijd ben je ook héél trots op wat ze doen. "

"Ik had niet verwacht dat we een klassiek gezin zouden zijn"

Caroline stond grotendeels alleen in voor de opvoeding van haar kinderen. "Mijn man is Fransman, maar hij heeft in Marokko en Amerika gewoond. Hij is nooit echt honkvast geweest. Hij is ontzettend nomadisch. Hij is vertrokken toen mijn dochter zeven maanden oud was. Als ik zeg dat ik weinig slaap nodig heb, dan bedoel ik dat er weinig ruimte was voor slaap. Soms had mijn werk zo'n hels en moordend tempo, dat ik mijn dochter eens alleen heb gelaten toen ze ziek was, omdat ik gewoon geen opvang had. Trots ben je daar niet op, maar het feit dat je daar allemaal doorkomt, is wel geruststellend. Het komt wel goed wanneer je je kinderen graag ziet."

Toch was het geen verrassing voor Caroline dat haar man geen perfecte papa ging zijn. "Toen we elkaar ontmoetten, kende ik zijn parcours. Ik had ook niet verwacht dat we een klassiek gezin zouden zijn. Ik vind het ook goed als mensen hun eigen ritme en plaats hebben. Ik kon er wel mee leven dat hij vaak afwezig was, maar wanneer dat meer begon te worden dan thuis zijn, besef je dat het geen écht gezin is. In plaats van voortdurend in chaos te leven, van 'ik kom wel naar huis' tot 'ik kom niet naar huis' en 'ik blijf langer weg', moet je toch een beetje kunnen plannen, zeker met kinderen." 

"Ik was altijd bezorgd over de band met hun vader"

"Ik was altijd bezorgd over de band van de kinderen met hun vader. Maar dat wil niet zeggen dat hij ze nooit zag, hij ziet zijn kinderen erg graag. Het paste gewoon niet in zijn manier van leven. Ze hebben ook altijd samen met hem gereisd, en dat is ook de band die ze samen hebben opgebouwd. Het resultaat is dat mijn kinderen echte nomaden aan het worden zijn, zoals hij. Ze zijn altijd op de hort! Maar ik ben blij dat ze op die manier in het leven staan. Mijn zoon is net vier maanden in Senegal geweest, en nu is hij aangekomen in Marokko. Daarna gaat hij nog naar Ierland en dan gaat hij terug naar Canada om zijn studies af te maken. Mijn dochter is dan weer net terug van Japan, en nu studeert ze in Parijs."

Hoewel er van een klassieke liefdesrelatie geen sprake meer is, zijn Caroline en haar man nog niet gescheiden. "Toen ik ziek was, is hij 6 weken thuis geweest om voor mij te zorgen. Dankzij de kinderen is er een heel mooie en scherpe band tussen ons, maar een relatie op deze manier is voor mij gewoon te complex."