Archieffoto's van een jonge Jan Leyers

Jan Leyers "zat al van het 5de studiejaar aan de gitaar", zoals een jeugdvriend het in de Rotonde omschrijft. Het was al vroeg duidelijk welke richting deze oudste zoon van een architect uit zou gaan.

Maar gezien de toenmalige conservatoria geen popmuziek toestonden, trok Jan naar de universiteit om daar te kiezen voor filosofie. De studie met de minste lesuren, dus het meeste tijd over voor de muziek.

[ds nid:48136|build_mode:teaser]

Jan had geen plan. Niet op professioneel vlak, en niet op privévlak. "Het is allemaal heel instinctief, daar zit geen groot plan achter. Ik vind het leven iets waardoor ik verrast wil worden. Niet iets dat de ontvouwing is van een plan van mij."

En soms zijn die verrassingen niet-gewild. Zoals bij de plotse dood van zijn vader en zijn broer Paul. Twee keer werd Jan op de hoogte gebracht met een telefoontje. En twee keer moest hij zijn hoofd herinrichten. Want sommige gedachten en gevoelens ruimt Jan liever op, zoals je een huis opruimt. En dan steekt hij sommige gevoelens "bij het skigerief, waar je maar één keer per jaar komt."

Jan Leyers ontdekt samen met de luisteraar zichzelf in de Rotonde: filosoof en popmuzikant, afwezige vader en aanwezige grootvader, reiziger en gezelligheidsman. Want "je leert jezelf maar kennen in gesprek met iemand anders, dus dankjewel daarvoor Christel," besluit hij zijn verblijf in De Rotonde in Westende.