Carry Goossens werd gelukkiger met ouder worden: “Sinds mijn 50ste ben ik elke dag gelukkig opgestaan.”

Het begon al heel jong, dat denken over de dingen des levens. Carry groeide op als enig kind bij hardwerkende, erg afwezige ouders. Hij werd wel liefdevol verzorgd door zijn grootouders, maar toch. “Als kind was ik heel eenzaam in mijn hoofd,” blikt hij erop terug. Zijn ouders werkten zo hard, dat ze de tijd wel eens uit het oog verloren. “En dan stond ik daar weer, moederziel alleen, aan de schoolpoort te wachten, en kwam er een leraar vragen: wat is er manneke, zijn ze u weer vergeten?” beschrijft hij. 

Het maakte van Carry een denker, ook in zijn latere leven. Dat blijkt uit het hele gesprek in de Rotonde. Carry Goossens denkt na. Over alles. Wat Christel Van Dyck op een gegeven moment doet opmerken: “Er gaat nogal wat om in dat koppeke van jou.” Waarop Carry Goossens, die behalve een piekeraar ook een heel grappige man is, schaterend opmerkt: “Daarmee misschien dat dat haar allemaal weg is.”

Over paarden en liefde

Het leven is lange tijd een zoektocht geweest voor Carry. Zoeken naar de juiste passie in het werk, dat hij uiteindelijk vond in het acteren. Een deel van de missie was daarmee al volbracht. “Ik was alleen gelukkig  als ik kon gaan spelen. Maar mijn privéleven was een enorme puinhoop,” blikt hij in de Rotonde terug. Twee dingen hebben voor een ommekeer gezorgd: de paarden en de liefde. Eerst ontdekte hij zijn liefde voor de ruitersport: “Ik had geen geld, maar ik heb toen wel een paard gekocht,” lacht hij. Om daarna de liefde te ontdekken bij zijn huidige vrouw. En toen viel uiteindelijk alles in de plooi. “Sinds mijn 50 ben ik elke dag gelukkig opgestaan,” besluit hij tevreden.