Christel Van Dyck ontmoet Dieter Coppens: "Respect is zijn rode draad"

Dat viel me zeker op in zijn verhaal: de fijne kindertijd die hij gehad heeft, samen met zijn drie broers, aangevuld door de neven Staf en Matthias. Een jongensclubje en een groepsgevoel, zoals het soms idyllisch beschreven werd in de boeken die ik me  herinner uit mijn eigen jeugd. 

Met ouders die hun kinderen heel veel vertrouwen gaven en bij wie ze altijd terecht konden. En respect, dat hebben hij en zijn broers ook meegekregen. Respect voor de medemens. Hij zag het elke dag bij zijn vader, die huisarts was en die altijd, op eender welk moment, klaarstond voor zijn patienten. Moeder, psychologe maar vooral ook de helpende hand van haar man, want de telefoon moest opgenomen worden. 

Respect ook voor de natuur, de rode draad in zijn verhaal. Kamperen in de Ardennen met het hele gezin, urenlang zoeken naar dieren en insecten. Die opvoeding heeft zijn engagement voor het milieu aangewakkerd. 

Hij heeft stevige wortels meegekregen en zo staat hij ook in het leven, had ik de indruk. Hij straalt tevredenheid uit. Tevredenheid en warmte. Kortom, een fijne mens aan de ontbijttafel. 

En hij heeft mij vooral ook benieuwd gemaakt naar Zoerselbos. Daar ga ik binnenkort zeker eens naartoe. Eens kijken of ik daar de magie ook voel.