Christel Van Dyck ontmoet Raf Walschaerts: "Ik heb een Raf ontdekt die ik niet kende"

Het werd een lange,  gezellige avond. Raf is een grote liefhebber van lekker eten, en eindelijk maakte hij nog eens iets mee wat in de buurt van ‘op restaurant gaan’ komt. Hij genoot. En vertelde. Met pretlichtjes in de ogen. Hij zit goed in zijn vel, bevestigt hij volmondig als ik opmerk dat hij heel tevreden klinkt. Een van de voordelen van ouder worden, besluiten we samen. Dat je meer evenwicht vindt.
 
Als hij over de zorg voor zijn ouders vertelde, ontdekte ik een Raf die ik niet kende. Heel zorgend. Toen zijn mama ziek werd vorig jaar, schoten hij en zijn broer en zus in actie om te zorgen dat zijn papa geen enkele dag alleen zou zijn. “Vroeger zorgden zij voor ons, nu wij voor hen. Zo hebben we dat geleerd.” Dat herken ik wel, dat moment waarop je plots merkt dat jij voor je ouders begint te zorgen. Het doet je stilstaan bij de eindigheid van hun leven – iets waar niemand graag over denkt. Maar tegelijk neemt iedereen van dat ‘oude gezin’ zijn rol weer op en komt alles terug. Of wordt het zelfs beter, zo ervaart Raf dat in zijn familie: “We zijn als gezin nog nooit zo dicht bij elkaar geweest als sinds mijn ouders 80 zijn.” 

Ik hoop dat mijn zonen later even lief voor me gaan zorgen als Raf voor zijn mama. Jongens, jullie hebben het gehoord he? 😊