Christel Van Dyck over haar gesprek met Sven Nys: "Wat een geluk om even mee te kijken achter de schermen"

Een hele avond hebben we over de koers gebabbeld. Herinneringen opgehaald  aan wedstrijden , heb even gepolst  ook  hoe het met de mannen gaat die gestopt zijn: hoor jij nog iets Bart Arnouts of van Kevin Pauwels? En met iemand uit het veld, letterlijk en figuurlijk, had ik natuurlijk ook het geluk om even mee te kunnen kijken achter de schermen. Een gepriviligeerde blik, als het ware. 

Veel gefilosofeer die avond ook over het veldrijden. Zo een mooie sport, één uur gebalde spanning, met renners die tot het uiterste gaan. Coureurs waarvan je het gevoel hebt dat je ze bijna persoonlijk kent. Omdat je ze elke week weer ziet voorbij fietsen. De herkenbaarheid. Een beetje zoals in een soap eigenlijk waarin iedereen zijn favoriete personage heeft. 

Ik vertelde Sven dat we op zondag regelmatig samen naar de cross keken. Mijn vader,  een vurig supporter van Kevin Pauwels, een renner uit de streek  en mijn zonen bewonderaars van hem. Het waren geanimeerde namiddagen, zeer zeker. 

De dag nadien, tijdens ons gesprek aan de ontbijttafel heb ik naast de veldrijder ook zijn andere kant mogen ontdekken: Sven als zoon, broer, partner en vader. Een man die niks ondoordacht doet en die bijna als een schaker nadenkt over de volgende stap in het leven. 
Ik heb hem op het einde van ons gesprek gezegd : ik heb jou leren kennen als een man met een plan, altijd vooruitdenken. Trouw blijven aan wie je bent maar toch geen schrik hebben om uit je comfortzone te stappen. 

En als je zondag luistert naar Sven, spits dan zekker  je oren bij de laatste zin die hij geschreven heeft in het gastenboek. Die typeert hem helemaal!