De Rotonde
De Nederlander in Leen Dendievel
do 21 mrt. - 10:40
Haar verfrissende nuchtere kijk op het leven, heeft misschien ook wel te maken met het pad dat ze afgelegd heeft. Niks cadeau gekregen, zegt ze bij het begin van de uitzending. “Ik ben geen zondagskind. Niets wordt in mijn schoot geworpen.” Gelukkig is op dat vlak haar aard duidelijk ook West-Vlaams, grinnikt ze. “We ston derveur en we moeten erdeur zeggen ze in West-Vlaanderen..”
Actrice zou ze worden
Dus dat heeft ze gedaan. Gedecideerd. Rechtdoor. “Ik ging actrice worden. Punt.” En met een groot vertrouwen in zichzelf. “Je moet niet bescheiden doen om bescheiden te doen. Ik weet wat ik wil en ik weet wat ik kan.” Duidelijk is Leen alleszins. Altijd geweest, beseft ze. “Ik was wat een buitenbeentje in de familie. Omdat ik zo open was, omdat ik wist wat ik wilde doen.”
Het voordeel van zo goed te weten wat je wil, is ook dat Leen kan terugkijken op een goed parcours tot nu toe. “Alle keuzes die ik gemaakt heb, zijn goede keuzes. Ik heb nog nooit spijt gehad van een keuze,” blikt ze terug op de afslagen in haar leven.
Zelfs als Christel oppert dat Leens zoektocht naar de liefde misschien iets moeilijker is verlopen, antwoordt ze kordaat: “ik heb niet gezocht, ik heb gevonden.”
Wie nu denkt te besluiten dat Leen Dendievel een puur rationeel wezen is, slaat de bal helemaal mis.
Mijn buik heeft het eerste en het laatste woord.
Leen Dendievel, over het meisje dat geen prinsesje wilde zijn, het leven zonder acteursdiploma en wat er gebeurt als je even alle grond onder je voeten verliest.
