Dieter Coppens in De Rotonde: "Er is geen juiste manier van opvoeden, het is geen exacte wetenschap"

Vrouw beslist

Zelf heeft Dieter Coppens drie kinderen. "Ik kom zelf uit een groot gezin (red. Dieter heeft 3 broers) en heb dat altijd heel gezellig gevonden. Ik heb altijd geweten dat ik ook een groot gezin wilde. Maar over het moment om aan kinderen te beginnen, dat heb ik niet beslist. Dat heb ik aan mijn vrouw overgelaten. Ik vind het belangrijk dat een vrouw aangeeft wanneer zij er klaar voor is. Uiteindelijk is zij het die zwanger wordt, zij moet het kind negen maanden dragen en het is haar lichaam dat verandert. Heel ingrijpend allemaal. We hebben dus vooral naar haar klokje geluisterd."

"Het is wel zo dat op het moment dat het zover was, ik zelf al heel wat van de wereld had gezien en al het een en het ander had meegemaakt. Ik was 'rustiger' geworden en was er klaar voor. Dat neemt niet weg dat het toch spannend was. Toen Rut mij vertelde dat we zwanger waren, was ik echt van mijn melk en moest ik even bekomen. Gelukkig heb je dan negen maanden de tijd om er aan te wennen. En die tijd, die heb je echt wel nodig."

"Zwanger zijn betekent dat je plots kwetsbaar wordt. Ineens is er een kind waar je verantwoordelijk voor bent. Dat is niet niks, hé. Toen mijn dochter geboren werd, veranderde alles in één klap. Ik voelde mij zó kwetsbaar. Ik had zelfs schrik om in mijn auto te stappen. Je voelt meteen die onvoorwaardelijke liefde, de drang om dat kind te verdedigen en te beschermen tegen alles en nog wat. Nog iets: plots kon ik ook alles in perspectief plaatsen. Zo van 'dit is wat ik geweest ben voor mijn ouders', daarom waren ze zo ongerust toen ik veel te laat thuiskwam."

Verantwoordelijkheid

De geboorte van zijn eerste dochter had ook gevolgen voor zijn professioneel leven. "Avontuurlijke reizen zoals daarvoor, daar stond vanaf toen toch een rem op. Ik dacht er wel nog over na, maar je kan het gewoon niet maken om een paar maanden van huis weg te zijn en zo'n risicovolle reizen te ondernemen. Je bent nu eenmaal verantwoordelijk. En sowieso, als je dan van huis bent, een week, tien dagen, en je komt terug ziet dat kind er alweer helemaal anders uit. Het gaat zo snel!"

"Toen we zwanger waren, hebben we nooit echt stilgestaan bij wat er allemaal zou kunnen mislopen in die negen maanden. Je ondergaat testen om te weten te komen of je kind het syndroom van Down zou kunnen hebben en je beseft dat er iets kan mislopen, maar je gaat gewoon door. Met de kennis en ervaring die ik nu heb, besef ik wel hoeveel geluk we gehad hebben. Wij hebben nooit een keuze moeten maken om een zwangerschap al dan niet af te breken. Tegenwoordig krijg ik wel vaker de vraag wat ik zou gedaan hebben, mocht gebleken zijn dat één van mijn kinderen het syndroom van Down had. Ik kan daar geen antwoord op geven. Ik heb de keuze niet moeten maken en daar ben ik ook heel blij om." 

Vertrouwen en vrijheid

In het recente Eén programma 'De wonderjaren' ging Dieter samen met Siska Schoeters aan de slag met vragen rond opvoeden. Hoe pakt hij dat zelf aan, dat opvoeden. "Ach, zoals iedereen zeker. Ik vraag raad aan mijn ouders, aan mijn broers die ook kinderen hebben, vrienden, .... Opvoeden is iets wat wij continu met elkaar delen. We doen het allemaal op een andere manier, maar toch steken we altijd iets op van elkaar. Er is sowieso geen juiste manier. Het is geen exacte wetenschap. Je toetst eigenlijk constant bij iedereen af.  Af en toe vraag ik mij af of ik het juist aanpak, maar daarvoor heb ik de perfecte gesprekspartner, mijn vrouw Rut. Eigenlijk baseren we ons op hoe onze ouders ons hebben opgevoed: veel vertrouwen en vrijheid geven. Volgens mij krijg je dan ook veel vertrouwen terug."