Gui Polspoel: “Ik moest de eerste universitair van de familie worden”

Al lagen universitaire studies voor de jonge Gui toch wel in de lijn van de verwachtingen. Alleen was de keuze voor de richting burgerlijk ingenieur-architect minder evident, als je weet dat hij één grote droom had: “journalist worden was een jongensdroom.”

Al wil hij ook niet beweren dat zijn studiekeuze opgedrongen werd. “Ik was 17 toen ik aan de humaniora afgestudeerd was. Wij wisten van niks op die leeftijd!” vergelijkt hij de jongeren van vroeger en nu. “Ik had het ‘ongeluk’ dat ik een zeer goede student was en in alles goed scoorde. Ik kon dus alle richtingen uit. Eigenlijk is de keuze om ingenieur te gaan studeren gemaakt door het toenmalige PMS – het CLB van nu. Ze raadden dat aan. Ok, dan doen we dat maar, dacht ik. Voor mij was alles goed. Behalve geneeskunde, om één of andere reden. Dat was niks voor mij.”

Analyseren

Gui heeft zich zijn studiekeuze toch nooit beklaagd. “Met dat diploma van ingenieur-architect heb ik eigenlijk niks gedaan. Ik heb wel ooit stage gedaan, maar het beroep nooit uitgeoefend. Ik had het talent niet. Ook zag ik me niet de hele tijd aan een bureau zitten. Maar het feit dat ik exacte en toegepaste wetenschappen gestudeerd heb, heeft wel invloed gehad op hoe ik naar de dingen kijk. Tuur Van Wallendael zei me ooit: door je studies kijk jij anders naar problemen, jij kan analyseren. Dat is me wel van pas gekomen in de journalistiek: je kan snel analyseren, de vinger op de wonde leggen… Dus had ik liever iets anders gestudeerd? Spijt is verloren energie,” besluit Gui Polspoel.