Marcel Vanthilt: Als er iéts moet zakken is het uw broek!

Er is heel wat afgelachen in de Rotonde, tijdens het bezoek van maffe Marcel. Maar één rode draad had Christel Van Dyck niet zien aankomen: het fenomeen van ‘de broek afsteken’.

Toen Marcel nog zanger was van een punkband, wist hij geld in te zamelen met de belofte dat als de klak vooraan op het podium vól zou zitten, hij zijn broek zou laten zakken, zo onthulde jeugdvriend Lou Berghmans. Menig Vlaamse punkliefhebber moet destijds het bloot gat van Marcel gezien hebben, vertelt hij lachend. Gelukkig voor Marcel bestonden Facebook en smartphones nog niet.

Het waarom van je broek laten zakken...

En waarom zijn broek laten zakken? Waarom niet, vraagt Marcel zich luidop af. “Hier passeert regelmatig een jogger voor het raam. Stel dat ik nu voor het raam ga staan, mijn broek laat zakken, en dan geïnteresseerd naar de einder staar… Dat mag niet zeker? Ik zou dat anders wel eens willen proberen,” lacht hij.

Amerikaans avontuur

Later in het gesprek blikt Marcel terug op zijn periode in Amerika, waar hij, net als 99% van de andere inwoners van Los Angeles, het probeerde te maken in Hollywood of de media. Het is niet gelukt. “Dat is ontnuchterend, maar bescheidenheid is goed,” besluit hij. Het heeft hem ook nooit ontgoocheld. “Dat heb ik wel geleerd van de dood van mijn vader: laat de moed niet zakken,” filosofeert hij. Om dan met een schaterend het onderwerp af te ronden met: “de vraag op het einde van dit interview kan zijn: wat is uw motto? Als er iéts moet zakken, dan is het uw broek.”

Marcel Vanthilt in de Rotonde, over geboren worden als een totaal ongeluk, de drang naar het podium, gedachten die plots heel zwart kunnen worden en wandelen om het hoofd terug te organiseren.