Michel Vandenbosch over hersenbloeding

Hoewel, niet helemaal onafgebroken. In 2013 is hij een poosje van het toneel verdwenen na een hersenbloeding. Ruim 5 jaar later blikt hij in De Rotonde terug op die periode. “Kan je geloven dat ik daar de beste periode van mijn leven heb meegemaakt, in dat revalidatiecentrum?”
 
Het was een spreekwoordelijke donderslag bij heldere hemel, de hersenbloeding van Michel Vandenbosch. “Ik herinner me het nog heel goed. Ik was een gastcollege aan het geven, en plotseling zakte ik in elkaar. Ik wist meteen dat er iets gesprongen was in mijn brein.”

Zware revalidatie

Hij werd afgevoerd naar het ziekenhuis, en al gauw bleek dat Michel ook nu beroep zou moeten doen op de kracht die hem al zijn hele leven tot dan dreef: zijn doorzettingsvermogen. 

Want er stond hem een lange en zware revalidatie te wachten. Alles moest hij terug leren. En tot op de dag van vandaag draagt hij nog gevolgen van die hersenbloeding. Het moeilijkste? “Doseren. Dat heb ik moeten leren. En dat vind ik een van de moeilijkste dingen om te doen.”
 
En zoals het vaak wel gebeurt bij mensen die plots geconfronteerd worden met fysieke mankementen, heeft ook Michel er een grote levensles uit moeten trekken. 

Animator

Toch kijkt Michel Vandenbosch met warme gevoelens terug op die moeilijke tijd, die hij omschrijft als de mooiste tijd van zijn leven, daar in het revalidatiecentrum de maanden na die hersenbloeding.

“Ik ben Ann Degreef van GAIA heel dankbaar dat ze ervoor gezorgd heeft dat al mijn taken zo goed werden verdeeld, dat ik me volledig kon concentreren op mijn herstel. Ik heb me opgeworpen als animator van de hele bende in dat revalidatiecentrum. Want je moet weten: ik was daar nog bij de goeie, anderen waren er veel erger aan toe.”
 
Michel Vandenbosch, over bijna parapsycholoog worden, doorzettingsvermogen als rode draad en de allesbepalende keuze voor dieren.