"Ook al kon ik géén noot lezen, ik speelde in muziekgroepjes."

Ook al kon en kan John Crombez geen noten lezen, al van jongsaf aan begon hij in groepjes te spelen. Als leadzanger, later ook als basgitarist. Hij woonde ook graag concerten bij – zoals in de befaamde, zelfs beruchte jeugdclub B52 in zijn dorp Eernegem, een punkkot  dat tot over de grenzen bekend was. “Als er punkoptredens waren, was heel het dorp in shock omdat er plots hanenkammen door de straat liepen,” vertelt hij lachend.

John Crombez stond op het podium van Werchter

Met zijn eigen groepje trad hij op in de B52, én zelfs op Werchter! “Op een gegeven moment kreeg je als beginnende band de kans om tussen 2 optredens een drietal nummers te spelen. Op een podium, echt op de wei. Ook wij hebben daar mogen optreden. Fe-no-me-naal! Plots sta je op De Wei, tussen PJ Harvey en Placebo.” 
 

Maar tot een grote doorbraak is het nooit gekomen, grinnikt Crombez. “Nadien zat ik met Herman Schueremans en Chokri (Mahassine, de organisator van Pukkelpop) in het parlement en we praatten soms over muziek. Hoe vaak heb ik hen niet gezegd dat ze de bal zo mis hebben geslagen door ons nooit te programmeren,” lacht hij.

John Crombez in de Rotonde, over opgroeien tussen de duiven, de roep van de sociale sector, de omwenteling die het vaderschap is, en ook over de liefde.  Al vindt hij niet dat daar te veel over gezegd moet worden.