Tourist LeMC in De Rotonde: "Ik begin te beseffen dat je trots mag durven zijn op wat je doet"

Tourist is opgegroeid in de Antwerpse Seefhoek, een multiculturele buurt waar hij al snel geconfronteerd werd met het fenomeen armoede. "Wij hebben zelf nooit iets tekort gehad, helemaal niet, maar de buurt heeft mij wel een spiegel voorgehouden en mij doen beseffen dat ik moest waarderen wat we hadden en niet mocht klagen. Want het is niet voor iedereen vanzelfsprekend om het 'goed te hebben'. Ik denk aan mijn Belgische vrienden die in moeilijke situaties zaten, maar ook aan de illegalen, mensen zonder papieren. Hun situatie was helemaal erbarmelijk, denk aan huisjesmelkerij, panden vol kakkerlakken, geen sanitair. Ook daar kwam ik over de vloer. Ik was altijd blij als ik terug thuis kwam."

Sleutelfiguur

De buurt waar hij is opgegroeid, de stad op zich, hebben zeker een rol gespeeld in zijn beslissing om sociaal assistent te worden. "Ik ben altijd al geïnteresseerd geweest in de stad én in de mensen. En als maatschappelijk werker ben je een sleutelfiguur tussen mens en maatschappij. Nu, eerlijk, toen ik voor die studies ging, had ik geen idee wat ik als job zou gaan doen. Ik moest iets doen, het was eind augustus en dat was een richting die mij interesseerde. Zoals ik zeg: ik maak geen grote keuzes in mijn leven. 'I go with the flow'. Maar het was een goeie keuze. Ik voelde mij daar thuis én het was niet te moeilijk. Ik moest dus niet te hard blokken."

In zijn job werd Tourist wel vaker geconfronteerd met schrijnende toestanden. "Maar dat was dus niet nieuw voor mij. Ik had zo'n toestanden al gezien en meegemaakt. Ik kan mij inbeelden dat voor sommige hulpverleners die pas beginnen en daar geen 'ervaring' mee hebben, het veel harder binnenkomt en een echte schok teweegbrengt."

Twee nachten per week

Ook nu is hij nog altijd aan de slag als maatschappelijk werker. "Twee nachten per week verzorg ik een soort van permanentie. Dat valt goed te combineren met de muziek en met het gezin, anders zou ik het niet doen. Nu, het is sowieso veel minder intensief dan overdag werken als hulpverlener. Ik kom daar 's avonds aan en blijf tot de volgende ochtend. Ik ben dan de enige aanwezige begeleider in een gebouw waar een tiental gezinnen wonen. Als er iets is, dan weten ze mij te vinden."

"Ik doe het niet uit idealisme, hoor. Ik heb tijd om het te doen, dus waarom niet? En ik doe het niet als vrijwilliger. Ik word ervoor betaald. Mocht ik het als vrijwilliger doen, dat zou een andere zaak zijn. Ook belangrijk: ik belast er mijn gezin niet mee. Ik steek de 'klein mannen' in bed vóór ik vertrek en 's morgens ben ik terug om ze aan te kleden en naar school te brengen."

De Tourist van vroeger

"Ik vind het wel heel fijn om die twee werelden te beleven. De ene dag doe je een grote show in The Voice met alle nodige toeters en bellen - waar ik enorm van geniet! - en de dag erna met de fiets naar 'het werk'. Het contrast tussen die twee werelden spreekt mij ongelooflijk aan. En zo blijf ik eigenlijk nog een beetje de Tourist van vroeger." 

"Want het is ook geen kwestie van mijn twee voetjes op de grond te houden. Mocht het succes gekomen zijn als ik 17 of 18 was, dan was het een ander verhaal geweest. Dan was ik misschien gaan zweven. Maar nu heb ik toch al een tikkeltje meer verstand." 

Relativeren, maar...

Typisch voor Tourist: hij relativeert heel veel. "Het gevaar bestaat inderdaad dat ik soms dingen kapot relativeer. Ik besef dat je trots moet durven zijn op wat je doet. Niet altijd zeggen 'het is maar was het is'. Ik ben daarin aan het groeien. Het zijn uiteindelijke 'chique' dingen die ik beleef. Optreden in het Sportpaleis? Nooit van mijn leven had ik gedacht dat ik daar zou staan. Zelfs niet toen ik in de Lotto-Arena had gestaan. Dat kwam niet eens in mij op. Dat zijn toch dingen die ik nu probeer te 'absorberen', trots op te zijn. Van te genieten ook. Want wie weet hoe lang duurt het?"