In zee met... Bart De Wever

Bart De Wever neemt Kim mee naar het Strand van Sint Anneke. Een plek waar hij vaak en graag komt. Alleen of met zijn gezin.

"Je bent de rentmeester van je kinderen. Niet de eigenaar."

"Je kan je kinderen alles inlepelen in de hoop dat er iets goeds uitkomt maar uiteindelijk beslissen ze zelf wat ze met hun leven doen." 

De Wever ziet zijn kinderen doodgraag maar hij beseft dat opvoeden vooral over loslaten gaat. De Wever is weinig thuis en dat heeft gevolgen: "Ik besef dat ik voor een deel buiten het leven van mijn kinderen sta. Ik ken hun vrienden niet. Weet niet wie hun leraars zijn. Maar je kan niet alles hebben." 

"Ik erger me dood aan vanzelfsprekendheid"

De Wever groeide op in een arbeidersgezin. Hij kent de waarde van geld en ergert zich als zijn kinderen luxe vanzelfsprekend vinden. 

"Ze vragen vaak of we niet op restaurant gaan. Die snappen niet dat zoiets luxe is! Ik ging met mijn ouders één keer jaar op restaurant. Gaan eten, dat was met mijn vader naar de frituur rijden."
 

"Ik betreur mijn vader elke dag"

De Wever verloor zijn vader aan kanker toen hij 25 was. Zijn aftakeling heeft diepe sporen nagelaten. "Die man heeft écht afgezien. En voor wie erop toekijkt, is dat heel ambigue. Je wordt verscheurd door twee emoties. Je wil geen afscheid nemen maar tegelijkertijd wil je dat het zo snel mogelijk gedaan is." 

Het lukte De Wever toen ook niet om écht afscheid te nemen: "Als je nooit de gewoonte hebt gehad om de woorden uit te spreken, klinken die plots heel banaal. De woorden zijn nooit gekomen."

"Eén goeie raad: Smaak is gewoonte"

Het is ondertussen vijf jaar geleden dat De Wever besloot om iets aan zijn gewicht te doen. Dokter Chris Goossens overhaalde De Wever om gezonder te gaan leven. 

"Het is een nieuwe levenswijze die heel ingrijpend is geweest: van teveel alcohol naar geen alcohol. Veel rood vlees naar geen rood vlees. Van geen vis naar vis." 

Een ander leven dat letterlijk anders smaakt: "Groenten, vroeger at ik dat niet op! Nu vind ik warme groenten een feest!"
 

"Niks is zo dwaas als het najagen van de eeuwige jeugd"

De politiek zit vol ijdeltuiten en De Wever is er één van: "Elke politicus is ijdel en wie het tegendeel beweert, die liegt." Maar ijdelheid is niet hetzelfde als jong willen blijven. 

"Het najagen van de eeuwige jeugd is een dwaasheid van veel mensen en de ziekte van deze tijd. We zijn zo sterk met ons fysieke zelf bezig dat we ons verheffen tot een Godheid. Daardoor zijn we gedoemd om ongelukkig te zijn!"