In zee met ... Gers Pardoel

Gers Pardoel wandelt met Kim over het strand van Knokke. Lekker dicht bij Nederland. Want ook al heeft Gers veel succes in Vlaanderen, hij is en blijft een Nederlander die z'n mening niet onder stoelen of banken steekt. "Het enige talent dat ik heb, is dat ik niet opgeef."

"Sélina en ik zijn een super team. Ik kan met niemand anders samen zijn."

Gers Pardoel heeft een woelige tijd achter de rug. Twee jaar geleden liep zijn relatie met zijn vriendin Sélina op de klippen. Ondertussen zijn de plooien weer glad gestreken en dat maakt Gers duidelijk gelukkig. "Ik wilde altijd dat het weer goed zou komen. Maar soms moet je even naar jezelf kijken voordat je weer met iemand verder kan." 

Gers doelt met die uitspraak op de depressie waarin hij na z'n doorbraak belandde. "Door die bekendheid had ik een heel ander leven. Plots wilde iedereen iets van me. Ik belde soms naar mijn vader omdat ik er zeker van was dat ik gek werd." Gers heeft de depressie overwonnen. Hij beschouwt die nu als een test. "Die moeilijke momenten zijn leerprocessen. Als je een sterk mens bent, kom je uit die dalen." 

De scheiding is ook zo'n leerproces geweest. "Ik zie het niet als een falen. Ik heb ook nooit gedacht dat ze voor altijd van me weg was. Ik wilde ook het liefst dat het weer goed zou komen." En kijk: de aanhouder wint. "Het gaat goed joh. Ik ben blij, Sélina is blij, de kinderen zijn blij. Dat is het belangrijkste. We zijn gewoon een super team."

"Het enige talent dat ik heb, is dat ik niet opgeef."

Gers Pardoel heeft z'n droom waar gemaakt. Niet opgeven was het allerbelangrijkste. "Ik wist niets van muziek, ik kon niet rappen en niet zingen, ik kon echt niks! Maar mijn drive is ziekelijk. Ik geef alles en daar haal ik veel voldoening uit." 

De zanger groeide op in een achterbuurt in Nijmegen. "Er woonden junkies en alcohol verslaafden in de naburige flats. En beneden in de kelder zat een hoertje die alles voor geld deed." Maar Gers zou niet per se willen ruilen met een chique villawijk. "Je krijgt ook veel dingen mee in zo'n buurt. Soms hoor ik mijn kinderen zeuren over het één of ander en dan denk ik toch 'verdorie, jullie zijn rot verwend!' Dus ja, wat is dan de beste optie?" 

"Ik leef zonder moeder. Dat hoort bij mijn leven."

Gers groeide op in het gezelschap van zijn tweelingbroer Robbie en z'n oudere zus Monique. Gers omschrijft zijn gezin als een warm nest. "We waren een hecht gezin, gezellig samen." 

Maar op z'n 17e slaat het noodlot toe: zijn moeder overlijdt aan kanker. "Mijn moeder was de allerliefste. Ik ken niemand meer die zo lief is." Gers heeft zijn moeder zien aftakelen. Dat was heftig. "Het klinkt raar maar haar dood voelde meteen ook als een opluchting. Ze heeft zo hard afgezien... Soms denk ik dat je maar beter van de ene dag op de andere kan doodgaan." Je moeder verliezen doet pijn maar Gers heeft er ook rust door gevonden. "Vroeger was ik altijd bang voor de dood. Maar toen ze stierf, werd ik plots heel rustig."

Met zijn vader heeft Gers een minder hechte band. "Als mijn moeder er nog zou zijn, zouden we meer contact hebben. Mijn moeder zou elke dag langskomen bij ons thuis om te poetsen en op te ruimen. En mijn vader zou dan meekomen." Maar dat is niet zo. En daar heeft Gers vrede mee. "We leven allemaal ons eigen leven. Ik hoop vooral dat hij gelukkig is."

"Ik verdiende plots veel geld. Dat was vreemd." 

"Ja, ik ben ijdel". Gers windt er geen doekjes om dat hij er graag goed uitziet. Maar ijdel zijn, is iets anders dan stoefen met je status. "Mijn sieraden en mijn horloge zijn medailles voor mezelf. Ik koop het niet om aan een ander te laten zien dat het duur is." 

Gers beloont zichzelf graag. Dat heeft hij altijd al gedaan. "Ik geef makkelijk 500 euro uit aan schoenen. Maar dat deed ik vroeger ook al. Alleen maakte ik toen schulden en nu niet." Geld heeft voor Gers weinig waarde. En hij houdt zich naar eigen zeggen vaak in. "Mijn huis kost twee keer zoveel als dat van mijn vader. Maar ik verdien ook minstens dubbel zoveel. Zo zit ik wel te rekenen, anders klopt het niet meer in mijn hoofd. Ik ben geen miljonairskind." 

"Mijn geluk schommelt. Op dit moment is het een 8 op 10" 

Gers Pardoel omschrijft zichzelf anno 2018 als een gelukkig mens. Maar stilstaan is achteruit gaan. Dus kijkt hij reikhalzend uit naar de toekomst. "Ik wil graag succesvol worden met ons label. Andere artiesten ook de kans geven om het te maken." En ook privé ziet hij het graag groots. "Ik zie het wel zitten om een kasteel te kopen." 

Of er in dat kasteel ook zeker plaats is voor een derde kind, wil hij niet gezegd hebben. "Van mij mogen er meer kinderen komen. Maar ik ben ook heel dankbaar met Goud en Roccie. Een jongen en een meisje: op zich is dat plaatje ook wel compleet." 

"Ik ben gelukkig met mezelf. Ik heb liefde voor mezelf en van daaruit kan ik liefde aan anderen geven. Ik hoop dat dat nog lang zo kan zijn."