de madammen
Anja Daems: “Bij mijn ouders thuis staat een beeldje van Sint-Antonius om hen te helpen als ze iets kwijt zijn”
ma 13 jun. - 1:23
Wie is Sint-Antonius van Padua?
“Eerst en vooral is het belangrijk om te weten dat er verschillende Sint-Antoniussen bestaan, maar wij hebben het over Sint-Antonius van Padua. Hoewel hij niet van Padua is, want hij is geboren in Lissabon. Hij heeft een tijdje in een klooster gezeten en op een bepaald moment gingen heel wat monniken van de orde van Franciscus van Assisi naar Marokko om de Moren te bekeren. Sint-Antonius ging mee met hen, maar werd heel ziek. Ze hebben hem toen terug naar Europa gestuurd en gedropt in Padua in Italië.”
Bekende man in Padua
“In Padua kreeg hij veel faam omdat hij heel goed kon preken. Hij deed het zelfs een keer helemaal onvoorbereid waardoor iedereen onder de indruk was. De mensen zijn hem toen beginnen beschouwen als de patroonheilige van de geliefden, de armen, het huwelijk, de reizigers, de bakkers… en de verloren voorwerpen.”
Het begon allemaal toen Sint-Antonius een bijzonder kostbaar boek kwijtspeelde.
Patroonheilige van de verloren voorwerpen
“Vijfentwintig jaar na zijn dood werd hij al ‘ingeschakeld’ om verloren voorwerpen terug te vinden. Dat zou te maken hebben met het feit dat hij ooit een bijzonder kostbaar boek was kwijtgespeeld. Hij had voor zichzelf nog aantekeningen gemaakt in het boek en gebruikte het ook om les te geven. Sint-Antonius was daar heel triestig om en heeft heel hard gebeden tot God om het terug te vinden. Een paar dagen later bleek dat het boek gestolen was door een novice die het hem terug kwam bezorgen. Vandaar is Sint-Antonius de patroonheilige van de verloren voorwerpen.”
Er zijn heel veel beeldjes gemaakt van Sint-Antonius van Padua.
Sint-Antonius in Vlaanderen
“Er werden sindsdien beeldjes gemaakt van de heilige Sint-Antonius en die staan nu te pronken in heel wat woonkamers in Vlaanderen. Als je iets kwijtraakt vraag je Sint-Antonius om hulp. Vindt hij het niet terug, dan is het de gewoonte om hem met zijn gezicht naar de muur te draaien tot het voorwerp in kwestie weer boven water duikt. In West-Vlaanderen gaan ze nog een stapje verder en zetten ze hem gewoon buiten als het regent.”