Pleegouders Elena en Lucas: "Waarom zouden we niets voor iemand betekenen die het moeilijker heeft dan ons?"

"De vraag werd gesteld", vertelt Elena aan Siska Schoeters in 'De Madammen'. "En we hebben ja gezegd...  En het komt niet meteen door een moedergevoel, ik ben niet zo de moederkloek. Het was eerder iets als: 'Wij hebben het goed, een dak oven ons hoofd.' Dus waarom zouden we niets voor iemand betekenen die het moeilijker heeft dan ons?"

Vrees voor corona?

Was het geen risico om iemand die je niet kent in huis te nemen tijdens de coronacrisis? "Het is ook een risico als je gaat winkelen," zegt Lucas. "Dus daar echt meer over nadenken hebben we niet gedaan. We nemen het er gewoon bij."

We hadden een zolder die vrij was

Elena en Lucas hebben Emran vier jaar in huis. Hij was een niet-begeleide minderjarige vluchteling uit Afghanistan die zijn land ontvluchtte door de oorlog in Afghanistan. Zij werkten toen beiden veel in Brussel en ze zagen regelmatig vluchtelingen op straat en dat raakte hen. Ze begonnen dan na te denken, ze hadden eigenlijk wel plek in huis voor een extra kind.  "We hadden een grote zolder die we gebruiken voor couchsurfing", vertelt Lucas. "En we hebben contact opgenomen met Pleegzorg Vlaanderen, kwamen op de lijst te staan en uiteindelijk vond Pleegzorg een kind dat bij ons past. Die organisatie werkt met matching". 

Pleegzorg Vlaanderen matcht kind bij gezin

"Wij hebben bijvoorbeeld honden en sommige mensen vinden dat heel beangstigend", zegt Elena. "En dat hebben we dus aan Pleegzorg doorgegeven, waardoor zij daar rekening mee kan houden als ze matchen. Zo'n contacten lopen ook heel organisch. Emran sprak al wat Nederlands en de eerste keer is hij gewoon op bezoek gekomen. De tweede keer is hij komen logeren en zo gaat het verder. Nu is Emran vier jaar bij ons."

Hoe meer hoe beter!

Hoe gaat dat in zo'n groot gezin in deze coronatijd? "Wij hebben vaste jobs waar we nu dus niet naartoe gaan, maar we blijven wel bezig. Iedereen hier in huis draait wel wat mee", vertelt Lucas. "Hoe meer er in huis zijn, hoe meer het een bende wordt die 'zelfbedruipend' is", lacht Elena. "Er is altijd wel iemand om iets samen te doen, een filmpje te maken of samen te spelen. Het is nu makkelijker dan voor corona. We doen nu sowieso alles samen, koken, nadenken over wat we gaan koken. Toen, bij de komst van Emran, was dat wat moeilijker. We waren veel uit huis voor het werk enzovoorts. We hebben wel een gesprek gehad met alle kinderen en gevraagd of zij dat wel zagen zitten die lockdown zo samen. En nu loopt het dus makkelijk!" 

5 kinderen in huis op je 33ste

"Wat is er net gebeurd, denk ik soms. Ik had nooit gedacht op mijn 33 vijf kinderen in huis te hebben. Dat was ook echt niet het plan, maar het voelt heel organisch en het voelt héél goed", besluit Elena.