Topdokter Ann Vandenbroucke: "Mocht ik thuiswerken, zou ik overwegen om mijn ouders weg te halen uit het woonzorgcentrum"

“Mocht ik thuiswerken, zou ik overwegen om mijn ouders weg te halen uit het woonzorgcentrum. Om ze thuis te verzorgen”, vertelt de topdokter. “Vooral in de woonzorgcentra waar grote besmettingen plaatsvinden. Zeker als het verplegend personeel dat positief test verder aan het werk blijft. Natuurlijk wel in de mate van het mogelijke: als ze zware verpleging nodig hebben, of dement zijn met wegloopgedrag, is dat natuurlijk een ander paar mouwen. Maar als ze nog mobiel zijn, zou ik dat wel overwegen. In de woonzorgcentra waar blijkt dat er weinig besmettingen zijn, is er geen reden tot paniek. Maar we moeten wél zeer alert blijven, het is een verraderlijk beestje.”

"Laat bij alle bewoners die niet besmet zijn één familielid toe"

“Daarnaast heb ik nog een voorstel: laat bij alle bewoners die niet besmet zijn één familielid toe. Vooral in de woonzorgcentra waar een gebrek aan personeel is, denk ik dat de verpleegkundigen zich dan meer kunnen concentreren op verpleegkundige taken. Het zou interessant zijn om een stukje van bijvoorbeeld het maaltijdgebeuren te laten overnemen door familie. Dan zou er ook weer een beetje meer sociaal contact zijn, zowel voor de ouders als voor de familie die thuiszit. Natuurlijk moet dat familielid wel zeker zijn dat die zelf de maatregelen goed opvolgt en mooi in zijn kot blijft.”

“Het blijft wel een dilemma”, gaat de topdokter verder. “Het kan zijn dat het familielid zelf besmet is, zonder symptomen. Dan wordt het virus weer binnengebracht. Maar verplegend personeel dat positief test en verder werkt, zorgt ervoor dat het virus als een lopend vuurtje door het woonzorgcentrum gaat. Dan krijg je dat toch niet allemaal georganiseerd om alles mooi te scheiden? Daarvoor waren de testen dus enorm noodzakelijk. Om zo het woonzorgcentrum te reorganiseren.”

"Mijn job is veranderd, niets is nog hetzelfde"

“Mijn patiënten behoren natuurlijk tot de risicogroep. Toch blijven ze vrij rustig in heel deze coronacrisis. Ik kan me voorstellen dat al die nieuwsberichten hevig zijn. Op de afdeling merk ik daar niet zo veel van. Mijn job is wel absoluut veranderd”, legt Ann Vandenbroucke uit. “Niets is nog hetzelfde. Het blijft wennen aan een vrij leeg ziekenhuis. Er is geen consultatie en er is geen dagziekenhuis. Ook op de afdeling zelf hebben we ons moeten herorganiseren. We hebben normaal ons eigen restaurant, waar mensen kunnen kiezen wat ze eten. Dat is altijd heel gezellig. Dat kan natuurlijk niet.”

“Ook het feit dat er geen bezoek is, is niet evident voor onze patiënten. Telefonisch en met de moderne technologie kunnen we wel heel wat oplossen. Mensen leren skypen. Het moeilijkste in het ziekenhuis is toch het sterven. Dat is niet evident. Normaal gezien kan je in die laatste fase iedereen bij elkaar brengen rond het sterfbed. Dit kan nu niet. Dat is een harde dobber. We proberen dat op te vangen met heel ons team en proberen ons steentje bij te dragen”, eindigt Ann Vandenbroucke.