L'union fait la bière - Yannick Van Winkel

Nog een beetje slaapdronken fietste ik op een druilerige oktobermorgen richting het Prins Filipfonds, gelegen in de schaduw van het Koninklijk paleis. Die deed voor de gelegenheid even dienst als point de rencontre voor de castingdag van Belgodyssee.

Enkele dagen ervoor had ik me nog net op de valreep weten in te schrijven voor deze journalistieke wedstrijd. Vlaanderen en Wallonië samenbrengen? Beide taalgebieden beter leren kennen? Een Vlaams en Waals streekproduct vergelijken? Een journalistiek duo vormen met een Franstalige collega? Wat voor mijnheer BDW ongetwijfeld als een donderslag bij heldere hemel zou klinken, klonk mij als muziek in de oren.

De toekomst die ik voor mezelf steeds voor ogen heb is die van een bestaan als journalist. De Belgodyssee wedstrijd zou dus een ultieme kans zijn om me bij deze levensdroom een stevig duwtje in de rug te geven.

Na het korte gesprek met een circa achtkoppige jury zwierf ik wat door de Brusselse straten en belandde ik met een dampende cappuccino voor m’n neus bij Café De Walvis. Nog hangend over de weekendkranten begon mijn gsm op te lichten. Sms’jes en mails die starten met het woord ‘proficiat’ en bijhorend uitroepteken zijn meestal spam. Gelukkig was het dit keer allesbehalve het geval. Jolijt alom, ik was bij de acht finalisten!

Al snel kwam ik te weten dat ik was gekoppeld aan de Waalse schone Dora Brouzakis. Ook het ons opgelegde streekproduct, bier, bleek wel in mijn kraam te passen. Of hoe een facebookvriend van me het passend verwoordde: ‘classic’!

Na een avondje tooghangen met Dora hadden we al gauw een rode draad gevonden voor onze bierreportages. Dora zag het levenslicht diep in de Ardennen, in Chimay om precies te zijn. Ikzelf zette als kleine uk mijn eerste stappen op Lokerse bodem. De Chimay trappist, mijn onderwerp, is wereldberoemd maar wat weten niet-Lokeraars over de Lokerse Cesar tripel? Inderdaad, niks dus.

Gelukkig kwam daar snel verandering in, beide dagen ter plekke waren memorabel. In mijn thuishaven Lokeren werden we zéér enthousiast ontvangen(dat is wel het minste wat je kan zeggen) door de gebroeders Van Eetvelde, eigenaars van een drankencentrale en grondleggers van het Cesar bier.

In de abdij van Chimay ging het er iets serener aan toe, passend bij de religieuze omgeving. We kregen een heuse rondleiding in de brouwerij zelf, wat een echt privilege is. ’s Nachts schuimde ik ook nog enkele Brusselse cafés af op zoek naar interessante verhalen over het Chimaybier bij ‘den échten Brusseleir’.

Graag sluit ik dit stuk met een qoute van comedian Bert Kruismans, die erbij was op de opnamedag in Lokeren, en aan mij vertelde: ‘De meeste mensen in Vlaanderen én Wallonië moeten leren die oogkleppen af te zetten. Verbreed je horizon, proef van héél België, niet enkel van je eigen taalgebied, daar leer je zoveel meer mee’. Gelijk had hij.